8941511310

ad.3 Detektor należy włączyć na 15-20 minut przed rozpoczęciem analiz (wyjątek stanowi detektor refraktometryczny, którego stabilizacja może zająć 24 godziny). Przed rozpoczęciem analiz chromatograficznych detektor należy wyzerować. Jeżeli detektor UV, UV-VIS-DAD lub fluorescencyjny nie daje się wyzerować w całym, albo w części zakresu pomiarowego, zaś balans detektora RI nie daje się sprowadzić do jednej diody świecącej to należy podejrzewać, że użyty został eluent o niedostatecznej czystości, albo - co gorzej - na powierzchni wewnętrznej naczyńka przepływowego w detektorze wydzieliła się emulsja, albo depozyt substancji stałej. Jeśli tak to należy wymieć eluent na inny - o wyższej czystości, a jeżeli to nie pomaga, przepłukać naczyńko przepływowe odpowiedniego detektora kolejno: dichlorometanem, acetonem, wodą, acetonem, toluenem i powrócić do stosowanego eluentu. W razie potrzeby zastosować ciecz pośrednią. Jeżeli to nie pomaga zastosować dodatkowo płukanie 5% -owym kwasem azotowym.

ad. 4 W chromatografie cieczowym próbka wprowadzana zostaje (pod ciśnieniem atmosferycznym) do kolumny poprzez dozownik. W kolumnie panuje ciśnienie do kilkudziesięciu MPa. Dozowniki są skonstruowane tak, aby nie było w nich przestrzeni „martwych”, nie przemywanych fazą ruchomą. Zły dozownik lub złe dozowanie mogą być przyczyną pojawienia się źle rozdzielonych, szerokich i niesymetrycznych pików.

Najczęściej w HPLC stosuje się objętości nastrzykiwanych próbek w zakresie od 1(5) do 150 pl. Jako optymalną objętość próbki do nastrzyku ustalić można na 5-25pl (najmniej efektów uboocznych związanych z niewłaściwym przygotowanie próbki). Bardzo ważną kwestią dotyczącą nastrzyku jest skład jakościowy roztworu, w którym nastrzykiwane są anality. Dlaczego? Otóż, przy przepływie 0,5 ml/min - przeliczając przepływ na pl/s otrzymujemy 8,3pl/s - nastrzyk o wielkości 5pl - przy założeniu, że moment nastrzyku trwa sekundę - powoduje, że do układu chromatograficznego wprowadzamy niemalże jeszcze raz taką objętość cieczy, jaka w danej chwili przepływa przez kapilary. Spowodować to może znaczne zaburzenie składu ilościowego fazy, a to jak wiadomo ma bardzo duży wpływ na parametry retencji analitów. Stąd też roztwór do nastrzyku powinien przygotowywany w fazie ruchomej aby jak największym stopniu zapobiec niepożądanym zmianom wcześniej ustalonych parametrów.

Istnieje możliwość tzw. przeładowania kolumny. W zależności o tego, czy za duże okazało się stężenie wprowadzanej próbki czy jej objętość, mówi się o przeładowaniu objętościowym lub stężeniowym. W trakcie zajęć omówione zostaną takie problemy, jak obecność pików frontujących i ogonujących (patrz rysunki poniżej).

	A / I		h
Z	_/M		l\ 1 V
	Cza* reiencji (min]		“ .......................