8941511372

posiada trzy krzywizny: k. płaszczyzny, k. krawędzi oraz skręcenie wokół własnej osi długiej.

Chrząstka żebrowa (cartilago costałis) służy w żebrach prawdziwych do połączenia z mostkiem. Pomiędzy niektórymi żebrami, najczęściej VI i VII. powstają stawy między chrząstkowe (articulationes interchondales): nie są to stawy w ścisłym znaczeniu, tylko zamknięte przestrzenie otoczone tkanką chrzestną. Chrząstki żeber VIII-X zrastają się i w spólnie dochodzą do mostka, tworząc po każdej stronie łuk żebrowy (arcus costałis). Kąt zawarty pomiędzy lukami żebrowymi obu stron klatki piersiowej nazywamy kątem podmostkowym (angulus infrastemalis). Żebra XI-XII posiadają bardzo krótkie chrząstki, które nie łącza się bezpośrednio z mostkiem.

Niektóre żebra posiadają indywidualne i charakterystyczne cechy. Żebro I jest krótkie, szerokie i silnie zgięte, posiada powierzchnię górną i dolną oraz krawędź wewnętrzna i zew nętrzną. Nie posiada grzebienia ani na głowie ani na szyjce, która jest cienka i obła. Posiada za to bruzdę tętnicy podobojczykowej (sulcus a. subclaviae) oraz bruzdę żyły podobojczykow ej (sulcus v. subclaviae), które rozdzielone są od siebie przez guzek mięśnia pochyłego przedniego (lubcrculum m. scaleni anterioris). Żebro II posiada pow ierzchnię boczno-gómą oraz przy środków o-dołną. przy czym na pierwszej z nich występuje guzowatość mięśnia zębatego przedniego (luberositas m. serrati anterioris). Żebra XI i XII nie posiadają bruzd wzdłuż dolnych krawędzi, guzka żebrow ego ani grzebienia głowy żebra; kąt żebrowy jest w żebrze XI ledwie zaznaczony, a w XII w ogóle go brak.

8    Szkielet klatki piersiowej składa się z kręgów' piersiowych (vertebrae thoracicae) Thi._t2, z żeber (costae) w liczbie 12 par oraz z mostka (stemum). Część kręgosłupowa w spółtworzy ty lną ścianę, żebra - tylną, boczną i przednią, mostek łączy żebra, a także, poprzez obojczyk, szkielet osiowy z obręczą kończyny górnej.

Mostek składa się z rękojeści mostka (manubrium stemi), trzonu mostka (coipus stemi) oraz z wyrostka mieczykowatego (processus \iphoideus). Rękojeść z trzonem połączona jest spojeniem rękojeści (symphysis manubriostemalis). gdzie znajduje się wyczuwalny przez skórę kąt mostka (angulus stemi). zaś trzon z wyrostkiem łączy chrząstkozrost mostkowy (synchondrosis stemalis). Na górnym biegunie rękojeści znajduje się nieparzyste wcięcie szyjne (incisura jugularis). rozdzielające paizyste wcięcie obojczykowe (incisura clavicularis) służące do połączenia z obojczykiem. Ponadto na rękojeści znajduje się wcięcie żebrowe I (incisura costałis I). Po obu bokacli kąta mostka znajduje się wcięcie żebrowe II. zaś na trzonie - wcięcia żebrowe III-VII.

Kości kończyny górnej (ossa membri superioris) dzielą się na obręcz kończy ny górnej (cingulum meinbri superioris) oraz szkielet kończyny górnej wolnej (sceleton membri superioris liberi). Do obręczy' zaliczamy obojczy k (clavicula) oraz łopatkę (scapula). Do kośćca kończyny górnej wolnej zaliczamy kość ramienną (humerus). kości przedramienia - łokciową (ulna) i promieniow ą (radius) oraz kości ręki (ossa manus). w skład których w chodzą kości nadgarstka (ossa carpi), kości śródręcza (ossa metacarpi) i kości palców ręki lub paliczki palcowe ręki (ossa digitorum manus s. phalages manus).

9    Obojczy k (clavicula) jest kością długą o kształcie rozciągniętej litery' S. Posiada trzon (corpus claviculae) oraz dwa końce - mostkowy (estremitas stemalis) z pow ierzchnią stawow ą mostkow ą (facies articularis stemalis) oraz barkowy (extremitas acrornialis) z pow ierzchnią stawow ą barkow ą (facies articularis acrotnialis). Obojczy k jest spłaszczony i posiada pow ierzchnię górną i dolną. Powierzchnia górna jest względnie gładka; stanow i miejsce przyczepu dla mięśni: mostkowo-obojczykowo-sutkowego (m. stemocleidomastoideus; koniec mostkowy, wyżej), piersiowego większego (m. pectoralis major; koniec mostkowy, niżej), czworobocznego (m. trapezius: koniec barkowy, wyżej) oraz naramiennego (m. deltoideus; koniec barkowy, niżej). Powierzchnia dolna jest bardziej chropowata; na jej końcu mostkowym znajduje się wycisk więzadla żebrowo-obojczykowego (impressio lig. costoclavicularis). na trzonie przy czepia się m. podobojczykowy (m. subclavius), zaś na końcu barkowym występuje guzowatość krucza (luberositas coracoidea). W tej ostatniej wyróżnić można guzek stożkowaty (Urberculutn conoideum). od którego odchodzi w ięzadlo stożkowate (lig. conoideum) oraz kresę czworoboczną (linea trapezoidea). do której przy czepia się więzadlo czworoboczne (lig. trapezoideum). Więzadlo stożkowate oraz czworoboczne tworzą w spólnie w ięzadlo kruczoobojczykowe (lig. coracoclaviculare).

10    Łopatka (scapula) jest trójkątną kością płaską, posiadającą 3 brzegi. 3 kąty oraz 2 powierzchnie. Wyróżniamy brzeg boczny, przy środkowy oraz górny. Brzeg boczny (margo lateralis) jest najgrubszy, przyczepia się doń m. obły większy i mniejszy (m. teres major et minor). Brzeg przy środkowy (margo mcdialis) jest najdłuższy' i najcieńszy, przyczepia się doń m. zębaty przedni (m. serratus anterior) oraz m. równolegloboczny większy i mniejszy (m. rhoinboideus major et minor). Brzeg górny (margo superior) jest najkrótszy; obecne jest na nim wcięcie łopatki (incisura scapulae) zamknięte w ięzadlein poprzecznym łopatki górnym (lig. transversum scapulae superius) - tworzy' się w ten sposób kanał, którym przechodzi n. nadlopatkowy (n. suprascapularis). Wyróżniamy też trzy kąty': górny, dolny i boczny. Do kąta górnego (angulus superior) przyczepia się m. dźwigacz łopatki. Kąt dolny (angulus inferior) schodzi na wysokość VII-VIII żebra. Kąt boczny (angulus lateralis) posiada wydrążenie stawowe (cavitas glcnoidalis). któro ograniczają dwa guzki - nad- i podpancwkowy (tubcrculum supra- et infraglcnoidale); do guzka nadpanewkowcgo przy czepia się głowa długa m. dwugłowego ramienia (caput longum m. bicipitis brachii). zaś do podpanewkowcgo - głowa długa m. trójglow cgo ramienia (caput longum m. tricipitis brachii). Wydrążenie stawowe oparte jest na szyjce łopatki (collum scapulae). od którego odchodzi wyrostek kruczy' (processus coracoidcus): stanow i on miejsce przy czepu mm.: piersiowego mniejszego (m. pectoralis minor), kruczoramiennego (m. coracobrachialis) oraz głowy krótkiej m. dwuglow ego ramieiua (caput breve m. bicipitis brachii). Na łopatce wyróżniamy pow ierzchnię żebrow ą oraz grzbietową. Na pow ierzchni żebrowej (facies costałis) dostrzegamy dól podłopatkow y (fossa

-13-