Tygrysek, który ciągle brykał i wykonywał obroty (wyskoki w górę, obroty wokół własnej osi). Ale najlepszym przyjacielem Puchatka był Prosiaczek, który lubił kłaść się na grzbiecie i fikać nogami (naśladowanie prosiaczka). Na skraju
lasu stała też chatka Osiołka Kłapouchego, który chodził wolno i ciągle szukał
swojego ogonka (marsz w kółeczko, skręty głowy w tył). W dziupli na drzewne mieszkała Sowa Przemądrzała, która dumnie latała z drzewa na drzewo (wymachy ramion). Przyjaciele często się spotykali i wspólnie się bawili. Puchatek wspinał się na drzewo i wyjadał pszczołom miód (wspinanie się), Królik kopał w swoim ogródku, a Tygrysek wymyślał zawody w skokach w przysiadzie (skoki). Pewnego razu była w lesie wielka ulewa. Zwierzątka musiały szybko uciekać, aby się gdzieś schować, a po drodze przeskakiwały przez wielkie kałuże (bieg i skoki przez kałuże). Gdy wody było coraz więcej, wdrapały się na płynący pień i wiosłowały rękami (leżenie na brzuchu, wiosłowanie rękami). Niestety, ich łódka przewróciła się i przyjaciele wpadli do wody (przetaczanie się w leżeniu przodem). Płynęli do brzegu, ale mieli coraz mniej sił. Dobrze, że pojawił się Krzyś. Rzucił im liny i powyciągał zmęczonych pływaków (naśladowanie ciągnięcia liny z obciążeniem). Deszcz przestał padać. Przyjaciele otrzepali z wody swoje futerka (swobodne ruchy całego ciała) / schowali się pod kocem przyniesionym przez Krzysia (zbliżenie wszystkich dzieci do siebie, przytulenie się).
4. lemat dnia: Szlakiem bajkowych zamków
Cele główne:
Ćwiczenia liczbowe w zakresie określonego zbioru; posługiwanie się liczebnikami głównymi i porządkowymi.
Cele operacyjne:
Dziecko prawidłowo stosuje liczebniki główne i porządkowe; potrafi liczyć w' zakresie 5.
Środki dydaktyczne:
w iersz M. Samozw aniec Królewna Śmieszka, tekturowe pudełka różnych rozmiarów, tekturowe sylwety do schowania i przeliczania, duże klocki, tamburyn, ślady do oznakowania dróg, obrazek z zamkami i drogami do nich.
O Wiersz M. Samozw aniec Królewna Śmieszka.
• Naśladowanie różnych rodzajów śmiechu proponowanych przez dzieci (głośny, cichy, cienki, gruby, na zgłoskach: cha, cha, chi, chi, che, chc, ho, ho...).
W maleńkim domku mieszka Królewna Śmieszka.
Czy ściemnia się, czy dnieje. Królewna wciąż się śmieje.
I słychać: „ Chi, chi! Cha, cha! " Królewna nóżkami macha I trzyma się za brzuszek:
„ Oj, śmiać się, śmiać się muszę! ” Ze śmiechu aż się dusi.
Ale wyśmiać się musi.
Lecz w którejś życia wiośnie Skończy królewna żałośnie,
Bo rzecz to całkiem pewna: Pęknie ze śmiechu królewna.
Zestaw zabaw ruchowych nr XXVII (patrz: przewodnik..., s. 132-133).
©
Ćwiczenia liczbowe w zakresie określonego zbioru Szlakiem bajkowych zamków. O Budowanie bajkowych zamków.
Nauczyciel dzieli dzieci na pięć zespołów. Każdy zespół otrzymuje tekturowe pudełka różnej wielkości, duże klocki - dzieci w zespołach budują zamki zgodnie z własnymi pomysłami.
O Zabawa Wyprawa szlakiem bajkowych zamków.
Przed rozpoczęciem wyprawy nauczyciel chowa w kolejnych zamkach tekturowe sylwety, które dzieci muszą odnaleźć. W każdym kolejnym zamku o jedną więcej niż w poprzednim. Sylwety pomogą odgadnąć, kto mieszkał w każdym zamku). Dzieci wędrują po śladach ułożonych na dywanie (do każdego zamku prowadzą inne ślady). Znalezione sylwety zabierają ze sobą.
• Zamek pierwszy: czarownica.
• Zamek drugi: dwa portrety - króla i królowej.
• Zamek trzeci: trzy smoki różnej wielkości.
• Zamek czwarty: czterech rycerzy.
• Zamek piąty - pięć duchów.
• Kto mieszkał w zamkach? Dzieci rozkładają zgromadzone sylwety.
• Określają, w których zamkach je znalazły (używają liczebników porządkowych).
• Liczą, iIc sylwet znalazły w każdym kolejnym zamku (używają Iiczebników głównych).
• Określają, czy sylwet w każdym kolejnym zamku przybywało, czy ubywało; układają sylwety według kolejności znajdowania; pod każdą grupą układają odpowiednią liczbę klocków'.
• Próbują nazwać zamki w zależności od ich mieszkańców', np.: zamek duchów, zamek rycerzy, zamek królewskiej paty...
• Układają sylwety smoków od najmniejszej do największej.
141