8955899004

102

W systemach modułowych alternatywnych l_n- liczba rozgałęzień^ (pomija się liczbę połączeń krawędzi). Dla przykładu przedstawionego na rys. 4.16 liczba typowych postaci konstrukcyjnych l_n=4.

W systemach modułowych wariantowych oddzielnie rozważa się grafy wariantów konstrukcyjnych o pełnej liczbie kombinacji (rys. 4.17a) oraz o niepełnych liczbach kombinacji (rys. 4.!7b-d) W pierwszym przypadku korzysta się z zależności (17)

•n-n^    (5.36)

fl.fł

Natomiast dla grafów wariantów konstrukcyjnych o niepełnej liczbie kombinacji niezbędny jest jego podział na podgrafy proste. Podgraf prosty wariantów konstrukcyjnych to podgraf. który posiada pełną kombinację powiązań między poszczególnymi poziomami struktury systemowej rodziny konstrukcji, tzn. liczba krawędzi między sąsiednimi poziomami l_fif., o liczbach typowych rozwiązań konstrukcyjnych równych wz, oraz wz^, wynosi

Ui-wz.wz,.,.    (5.37)

Grafy proste utworzone z grafu wariantów konstrukcyjnych powinny spełniać warunek zupełności oraz niepowtarzalności. Dla każdego podgrafu prostego obliczana jest liczba typowych postaci konstrukcyjnych Ip według zależności.

lii-fK    (5 38)

!•!/»

gdzie: 1- kolejny numer podgrafu

Przykład podziału grafu wariantów konstrukcyjnych na grafy proste przedstawia rys. 5.4.5.

WA*tANT0w KOHSIRUKCYJNrCH

U *2

»

I* ■ 1 •-7 U *3

kfollrwc lictbc t|P0«ych poitOCi hO*i<rtrtcyiArch

I.C12

Rys. 5.4.5. Podział grału wariantów konstrukcyjnych na podgrafy proste Fig. 5.4.5. Partition of aconstructional variants graph on simple suł-.'-.inhs

Dobór typowych rozwiązań konstrukcyjnych przebiega wzdłuż struktury systemowej. Grały proste przedstawiono na rys. 5.4.5 a-f. Spełniają zasadę zupełności i niepowtarzalności. Liczba możliwych kombinacji typowych postaci konstrukcyjnych w rodzime konstrukcji l'_n określana jest według zależności (5.38). Całkowita liczba typowych postaci konstrukcyjnych rodziny konstrukcji

In = Sin •    <«*)

1-l.U

W przykładzie przedstawionym na rys. 5.4.5, dla !&, “15 typowych rozwiązań konstrukcyjnych można utworzyć ln“12 typowych postaci konstrukcyjnych Im liczba sprzężeń między typowymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi jest większa, tym większa możliwość tworzenia typowych postaci konstrukcyjnych, realizowanych ograniczoną liczbą typowych rozwiązań konstrukcyjnych. Spełnienie krytenum KT3 pozwala tworzyć elastyczne systemy modułowe konstrukcji, poszerzając obszar przestrzeni potrzeb i zapewniając lepsze dostosowanie się do wymagań przyszłych użytkowników środków technicznych. Dlatego celem typizacji w procesie tworzenia systemów modułowych konstrukcji jest wyznaczanie jak największej liczby uniwersalnych sprzężeń między współdziałającymi typowymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi.

Icomfrfficzrt ik*oćmki •łrwkfwry tyil#mow#ł

Rys. 5.4.6. Liczba sprzężeń a liczbą typowych postaci konstrukcyjnych dla 1_IU “12-const Fig. 5.4.6. Number of conjugations and the number of typical constructional forms for I*, -12-const