8955899013

108

Dla każdego podgrahi prostego obliczana jest liczba możliwych kombinacji postaci konstrukcyjnych l_n wg zależności (5.38) (l'_n=2 4 1-2 4 = 64, l_n =3-21-11=6, l„ = 1 • 2 1-4 1=8). Łącznie można utworzyć l_n-78 różnych postaci konstrukcyjnych siłowników hydraulicznych, stosując 30 typowych rozwiązań konstrukcyjnych Przykłady typowych postaci konstrukcyjnych przedstawiono na rys. 5.4.13.

Rys. 5.4.13. Przykłady typowych postaci konstrukcyjnych siłowników hydrauliczjiych n** Fig. 5.4.13. Fxamplcs of typical constructiona! forms of hydniulic cylindcrs

5.5. Typowe postacie konstrukcyjne elementów

Podstawowym składnikiem struktury środka technicznego w tworzeniu uporządkowanych rodzin konstrukcji jest element. Zgodnie z zasadą podziału i łączenia wyróżnia się elementy jako składniki monotworzywowe lub jednolite w sensie fizycznym, wytwarzane sekwencyjnie, umożliwiające tworzenie większych złożeń. Zdefiniowane w poprzednim rozdziale typowe rozwiązania konstrukcyjne tks^ ujmują głównie zapis ze względu na zasadę działania

(izomorficzne relacje Re**). ogólny zapis montażu lub demontażu. W celu utworzenia

typowych postaci konstrukcyjnych elementów n^' podejmuje się nastgrujące kroki:

•    uszczegóławia się postać konstrukcyjną elementów oraz ich części na podstawie elementarnych relacji w strukturze systemowej i wariantowej rodziny konstrukcji.

•    wyróżnia się postacie konstrukcyjne elementów znormalizowanych, katalogowych i wytwarzanych przez kooperantów n"*.

•    tworzy się zapisy typowych postaci konstrukcyjnych elementów, które są wytwarzane

n:*.

Typowe rozwiązanie konstrukcyjne ujmuje izomorficzną relację struktury systemowej oraz wieloelementową postać konstrukcyjną

iksj-ReJ-u^nJ.    (5.40)

W typowych rozwiązaniach konstrukcyjnych wyróżnia się postacie konstrukcje elementów wytwarzanych (n“*) oraz postacie konstrukcje elementów dobieranych: katalogowych i znormalizowanych (fi "'^k)

iksS -* {n£;(j =    v<n“‘;(k »l.kz^)).    (5.41)

Podstawowe krytenum KF.l realizowane w tym stadium polega na maksymalnym udziale elementów dobieranych w stosunku do całkowitej liczby elementów w typowych rozwiązaniach konstrukcyjnych. Przykład dekompozycji typowego rozwiązania konstrukcyjnego iks*’ tłoka przedstawiono na rys. 5.5.1. Postaci konstrukcyjnej elementu wytwarzanego przyporządkowano umowne oznaczenie identyfikacyjne (ze względów operacyjnych i wspomaganie komputerowe), jak np:

MTG,

gdzie: M - określa przynależność konstrukcji elementu do systemu modułowego.

T • oznaczenie izomorficznego składnika struktury systemowej (np. T- tłok. L-tłoczysko, D- dławmca, R- rura, Z-układ zasilania).

G - oznaczenie elementu w typowym rozwiązaniu konstrukcyjnym Przyporządkowanie między typowymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi a typowymi postaciami konstrukcyjnymi elementów określono jako przyporządkowanie 3, opisane w rozdziale 4.3 i 4.4. Praktycznie stosowano dwie formy zapisu przyporządkowania warunkową i/, (hen . oraz grafu ?{W,U.P).