8748916467

(kl. I), także różne gatunki filmowe, teksty publicystyczne (kl. II), czy film krótkometrażowy, dokumentalny, poetycki (kl. III). Wszystko to powinno sprzyjać, w opinii autorów programu, nabywaniu przez uczniów (oprócz nadal tradycyjnie proponowanego kształcenia językowego) większej sprawności pisania, na przykład wywiadów, sprawozdań, recenzji.

Inny z programów - DI I-IIIg, który ma do swej dyspozycji dzisiaj polonista, także zachęca do włączania młodego człowieka w badanie współczesności oraz wnikania w przeszłość i przyszłość.

Tabela 9. Wewnętrzne cykle tematyczne w programie DI I-IIIg

KLASA
1 Z XX i XXI wieku	II Z Panem Cogito	III W rodzinnej Europie
My... Spadkobiercy Zdobywcy i marzyciele	Pycha i pokora Wiara, nadzieja i miłość Mądrość i wolność	Zaczynając od małej ojczyzny Z orłem w koronie Ku nieobojętnej ziemi

Analizowanie każdego z zagadnień na podstawie tekstów literackich ma uzmysłowić uczniom sytuaqę współczesnego człowieka i sprzyjać w podejmowaniu odpowiedzialności za własną dorosłość (DI I-III g, s. 5). I tu znajdują się sugestie włączania edukaqi filmowej do kształcenia polonistycznego. Nauczyciel otrzymuje konkretne tytuły filmów, które mogą być traktowane jako kontekst kulturowy podczas analizowania tekstów literackich w poszczególnych klasach. Należy mieć jednak nadzieję, iż pomimo dość lakonicznego wyjaśnienia przez autorów sensu wprowadzania tych propozyqi¹⁶ polonista nie poprzestanie wyłącznie na oglądaniu z uczniami filmów. Takie bowiem rozumienie łączenia edukacji medialnej z kształceniem polonistycznym nie tylko mija się z jakimkolwiek sensem, ale stanowi wręcz dla uczniów podpowiedz, co zrobić, by nie czytać tekstów literackich, a chociaż trochę orientować się w ich treści. W programie, o którym mowa, został zawarty także postulat analizowania różnych tekstów kultury. Tu, podobnie jak w przypadku wcześniej omawianego (ŚwSiO 1-3 g), obecna jest nauka o języku, rozumiana w sposób tradycyjny (z wyraźnym oddzieleniem kształcenia językowego od literacko-kulturowego), ale mamy także nastawienie autorów na usprawnianie języka ucznia za pośrednictwem ćwiczeń w redagowaniu tekstów publicystycznych czy użytkowych.

¹⁶ „Program zakłada - jako jeden z wielu kontekstów kulturowych - edukację filmową" i zachęcają nauczyciela wraz z uczniem do podejmowania działań zmierzających dc np.: rozwoju bazy środków audiowizualnych" (s. 16). Brakuje jednak wyjaśnienia, jak twórcy omawianego programu rozumieją włączanie edukacji filmowej do kształcenia polonistycznego i jaki w związku z tym widzą sposób jej realizacji oraz jakie wyznaczają cele.

50