8748916506

nym badaniu struktury tekstu i poprawnym nazywaniu jego składników. Z tych obserwacji wyłania się dość oczywisty wniosek, że w dobie nadmiaru informacji nie można uczyć samej teorii, potrzebne jest przede wszystkim praktyczne działanie, które ma służyć nauczaniu komunikacyjnemu. Podstawę musi stanowić „akt mowy, czyli wypowiedź budowana zgodnie z intencją nadawczą i w celu uzyskania założonego efektu komunikacyjnego, a więc skuteczności porozumiewania. Zasada otwarcia na drugiego człowieka nadaje aktywności językowej właściwy sens"¹. Staje się też szansą dla młodzieży, by nauczyła się badać różne teksty kultury ze względu na pełnione przez nie funkcje językowe. Dlatego niezwykle ważne są konsekwentnie i rzetelnie prowadzone przez nauczyciela ćwiczenia na tekście.

Wyniki próby zawartej w ankiecie stawiają przed polonistą zadanie wprowadzania uczniów także w warsztat dziennikarskiego pisarstwa poprzez analizowanie różnych sposobów jego realizacji. Praktyczne wyposażenie dziecka w sprawność redagowania tekstów dziennikarskich jest traktowane ciągle po macoszemu. Potwierdziły tę opinię wypowiedzi badanych, dla których szkoła była ostatnim miejscem zdobywania interesującej nas tu wiedzy i umiejętności.

Tabela 2. Miejsce kontaktu uczniów z gatunkami dziennikarskimi oraz informacjami o sposobie ich redagowania

Liczba wszystkich ankietowanych	Czasopisma	Książka	Radio	TV	Szkoła	Brak odpowiedzi
225	17,8%	9,3%	2,2%	51,6%	8%	n,i%

Powyższe dane świadczą o tym, iż młodzi ludzie głównie z mediów czerpali wiedzę na tematy ich interesujące. To za ich pośrednictwem podglądali świat, jak i sposób mówienia o nim, a niejednokrotnie - na podstawie takich właśnie indywidualnych i spontanicznych obserwaq'i - próbowali rozwiązywać konflikty czy interweniować w ważnych sprawach, tworząc często nieudolne wypowiedzi o charakterze publicystycznym. W ten sposób sami „uczyli się" otaczającej ich rzeczywistości.

Dokonane rozpoznanie stawia przed nauczycielem zadanie podejmowania z uczniami analizy i dekonstrukcji treści programów medialnych. Ćwiczenia tego typu nauczą młodych odbiorców krytycznego dystansu i przyczynią się zapewne do wyrobienia w nich kompetencji rozumienia mediów². Jednym

88

1

   M. Jędrychowska, i in., To lubię! Program nauczania języka polskiego w klasach 2-3 gimnazjum, Kraków 2001, s. 10.

2

   B. Skowronek, Współczesne media i nowa sytuacja komunikacyjna (2), „Nowa Polszczyzna" 2003, nr 5, s. 34.