9467141665

Jarosław Zieliński

Komunikacja polityczna na Facebooku

Komunikacja polityczna już dawno zawitała w Internecie, a jej narzędzia i techniki w nim stosowane zmieniają się wraz z rozwojem tej globalnej sieci. W dwudziestym pierwszym wieku komunikacja polityczna wkroczyła także do serwisów internetowych Web 2.0, a wśród nich do serwisów społecznościowych.

Facebook jest największym i najbardziej znanym serwisem społecznościowym na świecie. Korzysta z niego jest ponad 730 milionów ludzi na całym świecie, w Polsce ponad 6,5 miliona¹. Został założony przez Marka Zuckerberga w lutym 2004 roku, od tego czasu nieustannie się rozwija, znacznie wyprzedzając coraz większą konkurencję. „Z technologicznego punktu widzenia Facebook nie jest skomplikowany” - wskazuje Jerzy Łabuda^{2 3}. „Pomysł na sieciowe miejsce spotkań jest zaś stary jak Internet”. Jednak to właśnie Mark Zuckerberg przekuł pomysł na ciągle rozwijające się technicznie i biznesowo przedsięwzięcie znane na całym świecie.

Komunikacja polityczna to proces wzajemnych oddziaływań informacyjnych pomiędzy podmiotami polityki połączonymi relacjami władzy, walki i współpracy'. Może być rozumiana jako przestrzeń, w której spotykają się politycy, opinia publiczna i dziennikarze -trzy grupy, które mają prawo do wypowiadania się w kwestiach politycznych⁴. Jedną z płaszczyzn tej przestrzeni stał się Internet.

Zachodzi w Internecie interesujący proces porozumiewania się polityków bezpośrednio z opinią publiczną, z wyborcami, bez pośrednictwa dziennikarzy. Zwykli obywatele w Internecie publikują swoje opinie i zgromadzone informacje, konkurując z profesjonalnymi mediami. Publikują także rekomendacje co do interesujących wiadomości, a ich wirtualni

1

Według SociaIBakers.com. dostęp 8 sierpnia 2011. Źródła podają dwa sposoby liczenia użytkowników Facebooka: według badań firmy Gemius i według serwisów ty pu SocialBakers.com. Pierwszy' sposób jest stosowany do wszystkich rodzajów stron World Wide Web i znacznie zawyża liczbę użytkowników serwisów społecznościowych i mikroblogów. Drugi sposób korzysta z danych z samego Facebooka i podaje wyniki bardziej zbliżone do rzeczywistości, opierając się na liczbie kont założonych w serwisie Facebook.

2

⁵ Jerzy Łabuda. Ciemne sprawki ojca Facebooka, Newsweek, 17 października 2010.

3

   Leszek Sobkowiak. Komunikacja polityczna, w: Studia z teorii polityki, pod redakcją Andrzeja W. Jabłońskiego i Leszka Sobkowiaka. Wydawnictwo Uniwersy tetu Wrocławskiego. Wrocław 1996. strona 163. Tamże o komunikacji politycznej jednostronnej i dwustronnej.

4

   E. Neveu, Une societe de cominunication, Paryż 1994, za: Grażyna Ulicka. Wpływ marketingu politycznego na zmiany w życiu publicznym państw demokratycznym. Studia Politologiczne. vol. 1, Elipsa, Warszawa 1996. strona 157.