9467667854

37

Rozdział 1. Międzynarodowe Standardy Rachunkowości źródłem globalnych zasad...

Tytuł standardu	Zakres i ogólna charakterystyka MSR/MSSF Koszty umów zawierają koszty związane bezpośrednio z daną umową, koszty ogólnie powiązane z działalnością wynikającą z umowy, a które równocześnie mogą być przyporządkowane do konkretnej umowy, inne koszty, którymi zgodnie w umową można obciążyć zamawiającego. W standardzie zdefiniowane są m.in. takie pojęcia, jak: umowo o usługę budowlaną, umowa w cenach stałych, umowa koszt plus.
MSR 12 „ Podatek dochodowy"	Jednostki są zobowiązane do stosowania niniejszego standardu począwszy od okresów sprawozdawczych rozpoczynających się 1 stycznia 1998 r. Celem niniejszego standardu jest określenie zasad ujmowania i ujawniania informacji na temat podatku dochodowego. Zgodnie z MSR 12 jednostki zobowiązane są do ujawnienia oddzielnie podstawowych składników obciążenia podatkowego, tj. m.in. bieżących obciążeń podatkowych, korekt ujętych w sprawozdaniu danego okresu, dotyczących podatku bieżącego za poprzednie okresy, kwoty obciążeń z tytułu podatku odroczonego dotyczącego powstania i odwrócenia różnic przejściowych, kwoty obciążenia z tytułu podatku odroczonego dotyczącego zmian stawek podatkowych. W standardzie zdefiniowane są m.in. takie pojęcia, jak: wynik finansowy brutto, dochód do opodatkowania (strata podatkowa), obciążenie podatkowe (przychód podatkowy), podatek bieżący, rezerwy z tytułu odroczonego podatku dochodowego, aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego, różnice przejściowe (dodatnie i ujemne), wartość podatkowa składnika aktywów lub zobowiązań.
MSR 16 „Rzeczowe aktywa trwałe"	Jednostki zobowiązane są do stosowania niniejszego standardu począwszy od okresów sprawozdawczych rozpoczynających się 1 stycznia 2005 r. Standard zawiera wytyczne dotyczące ujmowania rzeczowych aktywów trwałych, jak również ustalania ich wartości bilansowej oraz koniecznych do jej ustalenia odpisów amortyzacyjnych oraz odpisów aktualizacyjnych z tytuły utraty wartości. Rzeczowe aktywa trwałe wycenia się w momencie ich początkowego ujęcia według ceny nabycia lub kosztu wytworzenia (składają się na nie cena zakupu, powiększona o cła importowe i niepodlegające zwrotowi podatki od zakupu i pomniejszona o opusty handlowe i rabaty, wszystkie inne koszty bezpośrednio związane z dostosowaniem składnika aktywów do miejsca i stanu, w którym może on funkcjonować, szacunkowe koszty demontażu i usunięcia składnika aktywów), natomiast na dzień bilansowy według jednego z dwóch modeli, tj. modelu ceny nabycia lub kosztu wytworzenia lub modelu opartego na wartości przeszacowanej. Według pierwszego z wymienionych modeli, rzeczowe aktywa trwałe wycenia się na dzień bilansowy według ceny nabycia lub kosztu wytworzenia pomniejszonego o umorzenie oraz o zakumulowane odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości. W modelu wartości przeszacowanej rzeczowe aktywa trwałe ujmuje się w wartości przeszacowanej, stanowiącej wartość godziwą na dzień przeszacowania, pomniejszoną o kwotę późniejszego umorzenia i późniejszych odpisów aktualizujących z tytułu utraty wartości. W przypadku, gdy jednostka do wyceny rzeczowych aktywów trwałych wybierze model wartości przeszacowanej musi ona ujawnić informacje m.in. na temat metod i istotnych założeń przyjętych przy szacowaniu wartości godziwej tych aktywów, musi również ujawnić wartości poszczególnych pozycji rzeczowych aktywów trwałych, które byłyby ujęte w sprawozdaniu z sytuacji finansowej, gdyby jednostka przyjęła do wyceny tych pozycji model kosztu wytworzenia lub ceny nabycia. W standardzie zdefiniowane są m.in. takie pojęcia, jak: wartość bilansowa, cena nabycia lub koszt wytworzenia, wartość podlegająca amortyzacji, wartość charakterystyczna dla jednostki gospodarczej, odpis aktualizujący z tytułu utraty wartości, rzeczowe aktywa trwale, wartość odzyskiwalna, wartość końcowa składnika aktywów, okres użytkowania.
MSR 17 „Leasing"	Jednostki zobowiązane są do stosowania niniejszego standardu począwszy od okresów sprawozdawczych rozpoczynających się 1 stycznia 2005 r. W standardzie określono zasady rachunkowości obowiązujące leasingobiorców i leasingo-dawców oraz zakres ujawnień dotyczących umów leasingowych. W MSR 17 sformułowano ogólną zasadę pozwalającą zaklasyfikować daną umowę leasingu do leasingu finansowego lub operacyjnego, zgodnie z którą, jeżeli następuje przeniesienie prawie całego ryzyka i korzyści z tytułu posiadania przedmiotu leasingu mamy do czynienia z leasingiem finansowym.