9752256768

Jacek Rybicki, Beata Pawłowska

2.    Czas reakcji, czyli czas, jaki mija od zmiany popytu do reakcji przedsiębiorstwa na tę zmianę.

3.    Czas wejścia na rynek z nowym produktem, czyli czas potrzebny na komercjalizację wynalazku.

Przedstawione typologie pokazują, że przewaga strategiczna jest wielowymiarowa. Nie określają one jednak, jakie rodzaje przewag konkurencyjnych są typowe dla poszczególnych poziomów strategicznych w korporacji. Poniżej podjęto próbę systematyzacji typów przewag konkurencyjnych na tle poziomów strategicznych.

Przewaga konkurencyjna na różnych poziomach strategicznych

Ciekawą perspektywą analizy przewagi konkurencyjnej wydaje się perspektywa poziomów strategicznych. Głównym założeniem tego punktu widzenia jest stwierdzenie, że przewaga konkurencyjna powinna być budowana na wielu poziomach strategicznych, zatem z definicji ma naturę wielopoziomową. Wyróżniliśmy cztery poziomy strategiczne, na których możliwa jest budowa przewag strategicznych. Należą do nich: poziom otoczenia konkurencyjnego (w literaturze anglojęzycznej występuje pod pojęciem NetWork Levet), poziom korporacji, poziom autonomicznego biznesu oraz poziom produktu/usługi. Typy przewag w zależności od poziomu strategicznego zostały przedstawione w tab. 1.

Konkludując, można stwierdzić, że przewaga konkurencyjna ma charakter wielopoziomowy i wielowymiarowy, mamy zatem typy i formy przewag konkurencyjnych. Przewaga osiągnięta na wyższym poziomie strategicznym ma decydujący wpływ na tworzenie przewag na poziomach niższych, gdyż decyduje o ich trwałości.

Przewaga konkurencyjna w ujęciu dynamicznym

Sposób działania firmy na rynku w dużej mierze zależy od tego, w jaki sposób firma „uczy się własnego biznesu” i dostosowuje produkty czy usługi do wymogów obecnych i przyszłych klientów. Walka konkurencyjna i sposób jej prowadzenia w dużym stopniu zdeterminowane są z jednej strony skłonnością firmy do uczenia się, a z drugiej skłonnością do zmian w przedsiębiorstwie. Można się pokusić o przedstawienie tego problemu w konwencji macierzy dwuwymiarowej. Jednym z wymiarów macierzy jest skłonność firmy do organizacyjnego uczenia się, natomiast drugim - skłonność do przeprowadzania zmian. Jeśli podzielimy każdy z wymiarów na dwa stany, czyli o silnym i słabym występowaniu wymienionych cech, otrzymamy macierz czteropolową. Typologię przedsiębiorstw w perspektywie uczenia się i zmian przedstawia rys. 2.

20