9958232311

Rozdział 1

OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA OROGRAFICZNA

BADANEGO OBSZARU

Badany obszar leży na pograniczu dwóch wielkich jednostek geomorfologicznych: Wyżyny Krakowsko-częstochowskiej i Niecki Nidziań-skiej [9]. Na podstawie analizy form i różnej budowy geologicznej badany obszar można podzielić na dwa subregiony: północno-zachodni, czyli właściwą Wyżynę Miechowską, wchodzącą w skład Wyżyny Krakowsko-częstochowskiej i południowo-wschodni, czyli Płaskowyż Proszo-wicki, należący do Niecki Nidziańskiej [37]. Granica między tymi obszarami przebiega dolinami Racławki, Strugi Kościejowskiej i Nidzicy.

Obszar północno-zachodni. — Jest to obszar wyżynny, mieszczący się w wysokościach od 220 do 390 m n.p.m. (ryc. 1). Obszar ten złożony jest z wielkiej ilości garbów, zbudowanych z marglu kredowego. Garby pooddzielane są dolinami i padołami. Zasadniczo wszystkie garby przebiegają w kierunku WNW—ESE. Jedynie w północno-wschod-mej części tego regionu przeważa układ garbów o kierunku NNW—SSE. W środkowej i północno-zachodniej części badanego obszaru wznoszą się one do wysokości 350 m n.p.m. koło Nasiechowic, a 377 m n.p.m. koło Brzuchani. W okolicach Klonowa i Kaliny występują kopiaste wierzchołki o wysokości od 370 do 390 m n.p.m. (Góra Klonowa). Powierzchnia garbów obniża się łagodnie w kierunku południowym i wschodnim do wysokości 300 m n.p.m.

Rozczłonkowanie płata wyżynnego na garby jest wynikiem rozcięcia przede wszystkim dolinami Nidzicy i jej dopływów (Kalinki, Strugi Święcickiej, Sancygniówki, Strugi Kościejowskiej), oraz Scieklca, Racławki, Strugi Nasiechowickiej, Smoniowickiej i in. W układzie sieci dolinnej zaznaczają się wyraźnie dwa kierunki: WNW—ESE i kierunek zbliżony do południkowego (z odchyleniem ku zachodowi). Doliny przebiegające w kierunku SW—NE są rzadko spotykane. Głębokość dużych dolin rzecznych wynosi od 40 m do 60 m, a małych, okresowo odwadnianych, od kilku do kilkunastu metrów. Duże doliny mają na ogół wygląd niecek. Na ich zboczach, otulonych pokrywą lessową, rozwijają się liczne wąwozy.