1108720784

zapewniające prawidłowy przebieg procesu wytłaczania podano w tab. VII/2 (dla materiałów o dobrej tłoczności, np. blach głębokotłocznych). Mniejsze wartości mi należy stosować przy względnych promieniach zaokrągleń (rjgo, rm/go = 8 - 15), większe - gdy n/go, r_m/go = 4-8.

Tabela VII/2. Zalecane wartości współczynników wytłaczania mi dla materiałów o dobrej tłoczności

m______

go/D0* 100 [%1	2-1,5	1,5-1,0	1,0-0,5	0,5 - 0, 2	0,2 - 0,06
m.	0,46 - 0,50	0,50 - 0,53	0,53 - 0,56	0,56 - 0,58	0,58 - 0,60

Jeżeli dane są wymiary wytłoczki (rys. VII/4), to można sprawdzić, czy możliwe jest jej wykonanie w operacji wytłaczania. Aby określić konkretną wartość mi ₀bi wg (VU.3) należy najpierw obliczyć średnicę krążka Do z warunku stałej objętości:

^-go = }g<lF = gi,F»

(Vn.5)

gdzie: F_w - powierzchnia wytłoczki, gj_r - grubość średnia powłoki. Z analizy odkształceń wynika, że blacha ulega pogrubieniu w kołnierzu (gdzie działają ujemne naprężenia obwodowe) oraz pocienieniu w strefie swobodnej, ściankach i dnie. Wobec tego przyjmuje się w przybliżeniu, że g$_r ® go, a więc:

(Vn.6)

Powierzchnię dowolnej wytłoczki osiowo - symetrycznej można obliczyć stosując znane twierdzenia rachunku całkowego. Odpowiednie wzory dla różnych kształtów wytłoczek podają poradniki (np. [3]). Dla wytłoczki z rys. VH/4 powierzchnia F_w składa się z części walcowej (ścianka), wypukłej ćwiartki torusa (zaokrąglenie) i koła (dno), a więc:

F_w = Jtdi[H, -(r + g))]+^[d, -2(r + g)]² +^fan[d_l-2(r + g)Kr + g)+8(r + g)²}= ^[d² +4d,H-2(4-71 )di(r + g)-4(7t-3)(r + g)²]

D₀ =Vd? +4d,H, -2(4-Ji)d₁(r + g)-4(7i-3Xr + g)²

(VH.7)

(Vn.8)

V^df +4d,H| -2(4-Jt)d,(r-l-g)-4(7t-3)(r + g)²

(VII.9)

Z (VII.8) po uwzględnieniu (VIL3) można otrzymać wysokość wytłoczki dla przyjętej wartości mj:

^d'-²H^(r+g)

(vn.io)