Symulacja komputerowa mechanizmu tworzenia się rys w dźwigarze 84
powierzchni i co z tym się wiąże brak komplikacji przy zastosowaniach numerycznych, a wadą nie pełna zgodność z rzeczywistym zachowaniem betonu [Majewski 2003].
Rys. 6.2. Powierzchnia graniczna Druckera-Pragera: a) widok, b) przekrój dewiatorowy
Model betonu plastycznego ze zniszczeniem CDP (ang. Concrete Damage Plaslicity ) stosowany w programie Abaąus jest modyfikacją hipotezy wytrzymałościowej Druckera-Pragera. Na przestrzeni ostatnich lat wprowadzono w niej kolejne modyfikacje [Lubliner i in. 1989; Lee i Fenves 1998], według których powierzchnia zniszczenia w przekroju dewiatorowym nie musi być kołem i jest regulowana przez parametr Kc. Interpretacją fizyczną parametru Kc jest stosunek odległości pomiędzy osią hydrostatyczną do południków ściskania i rozciągania w przekroju dewiatorowym, Stosunek ten jest zawsze większy od 0,5. W przypadku gdy jego wartość wyniesie 1 to przekrój dewiatorowy powierzchni zniszczenia staje się okręgiem - jak w klasycznej hipotezie wytrzymałościowej Druckera-Pragera (rys. 6.3).
Rys. 6.3. Przekrój dewiatorowy powierzchni zniszczenia w modelu betonu CDP