Symulacja komputerowa mechanizmu tworzenia się rys w dźwigarze 90
podczas rozciągania nie jest traktowany jak ciało sprężysto-kruche, lecz uwzględnia się efekty takich zjawisk jak zazębianie się kruszywa w rysie oraz przyczepność betonu do stali na odcinku między rysami. Założenie to ma rację bytu przy analizie z rozmytym obrazem zarysowania. Dzięki temu spadek naprężeń w betonie w strefie rozciąganej nie następuje nagle, lecz stopniowo. Odkształcenia po zarysowaniu zdefiniowane są jako różnica odkształceń całkowitych i odkształceń sprężystych dla niezniszczonego materiału:
£,,ck = £x - £o!, (6.18)
el
4=-=-- (6.19)
Z kolei odkształcenia plastyczne £,pl obliczane są analogicznie jak w przypadku ściskania po zdefiniowaniu parametru degradacji dc
(6.20)
W celu zbudowania krzywej naprężenie-odkształcenie dla betonu przy jednoosiowym rozciąganiu należy określić postać funkcji osłabienia (rys. 6.8).
Rys. 6.8. Krzywa naprężenie-odkształcenie betonu przy jednoosiowym rozciąganiu - efekt zesztywnienia
Zgodnie z Abaqus User’s Manuał [2012] przy braku danych, naprężenia mogą być redukowane liniowo do zera od momentu osiągnięcia wytrzymałości na rozciąganie