Powołanie pierwszych wyższych studiów nauczycielskich przejściowo jeszcze bardziej zróżnicowało istniejący system kształcenia nauczycieli szkół podstawowych. Istniały bowiem w tym czasie trzy typy zakładów: 92 licea pedagogiczne, prowadzące wyłącznie klasy czwartą i piątą, 53 studia nauczycielskie, które w malejącej stopniowo liczbie miały funkcjonować do roku 1975 oraz wyższe szkoły nauczycielskie, które w zamierzeniach miały do roku 1975 siecią swą pokryć wszystkie województwa.
W roku 1969 podjęto pracę nad planami studiów pozostałych kierunków WSN oraz nad weryfikacją istniejących planów. Pełna lista kierunków studiów obejmowała: filologię polską z historią, filologię rosyjską, historię z wychowaniem obywatelskim, matematykę z fizyką, fizykę z chemią, biologię z geografią, geografię z wychowaniem obywatelskim (lub historią), zajęcia praktyczno-techniczne z fizyką, wychowanie fizyczne z biologią, nauczanie początkowe (z przedmiotem pobocznym), wychowanie muzyczne, pedagogikę specjalną, opiekę nad dzieckiem i wychowanie pozaszkolne, wychowanie pozaszkolne.
Ponadto przewidywano wprowadzenie kierunków unikalnych, a mianowicie wychowania fizycznego z przysposobieniem obronnym, biologii z przysposobieniem obronnym oraz geografii z przysposobieniem obronnym, przygotowujących przede wszystkim nauczycieli przysposobienia obronnego dla szkół średnich 1.
Pierwsze trzy wyższe studia nauczycielskie, powiązane z uniwersytetami warszawskim i poznańskim, zachowywały odrębną strukturę wydziałową i oddzielne kierownictwo. Szkoła warszawska stanowiła studium zawodowe UW, zaś szkoły białostocka i szczecińska były filiami UW i UAM. Bezpośrednie kierownictwo WSN sprawowali prorektorzy, wydziałami zaś kierowali dziekani tych uczelni.
Zamierzenia dotyczące tworzenia dalszych WSN w zasadzie uwzględniały dwie formy organizacyjne: szkoły samodzielne, poza siedzibami uniwersytetów i wyższych szkół pedagogicznych (tor główny) oraz szkoły organizowane w wyższych szkołach pedagogicznych i uniwersytetach jako trzyletnie studia zawodowe tych uczelni (tor pomocniczy). Przeważającą formą kształcenia, tak co do liczby szkół, jak i liczby kształconych w nich studentów, miały być niewątpliwie wyższe szkoły nauczycielskie lokalizowane w miastach wojewódzkich i niektórych dużych miastach powiatowych. Docelowa sieć WSN miała obejmować następujące miejscowości:
1) Wyższe szkoły nauczycielskie (samodzielne): Białystok, Kielce, Kalisz, Bydgoszcz, Słupsk, Przemyśl, Cieszyn, Nowy Sącz, Szczecin, Częstochowa, Olsztyn, Płock lub Siedlce, Zielona Góra.
2) Wyższe szkoły nauczycielskie specjalistyczne (samodzielne): Wyższa Szkoła Nauczycielska Wychowania Fizycznego Biała Podlaska, Gorzów
116
Tamże.