117829078

grafji, starożytności miejscowych, genealogji, heraldyki i numizmatyki, również koilckcje medali i monet. W tym samym budynku jest sala dla 37 czytelników. Po obu stronach kury-tarza, w przejściach między pólkami na książki, mieszczą się pulpity dla studjujących (niewidoczne na rysunku). U sufitu widać belkowanie, a w niem, w polach między żebrami, herby uniwersytetu na niebieskiem tle: w pośród trzech koron złotych otwarta księga o „siedmiu pieczęciach" z napisem: Domimis illu-minatio mca. Jest to wyjątek z pierwszego w^rersetu psalmu XXVII („The Lord is my light.“; ob. inieyał na początku artykułu). Nad tą salą mieści się sala czasopism naukowych. Druga sala przeznaczona na czytelnię ma 78 miejsc i urządzona jest w budynku zw. Radcliffe Camera, gdzie umieszczono książki nowożytne z pozostałych działów oraz wybór dziel dla użytku studentów. W pozostałych 3-ch budynkach (Shcldonian Theatre, Old Aslimolean i New Sehools) znajdują się na dolnych piętrach: w' pierwszym—dzienniki i druki parlamentu brytańskiogo, w drugim — rozmaite działy książek naukowych, w trzecim — głównie beletrystyka. Budynki te nie mają własnych swych sal na czytelnie; książki z nich przynoszone są do dwu czytelń wyżej wspomnianych. W obu salach dla czytelników', oprócz katalogów specjalnych, oddany jest do ich użytku ogólny katalog druków', ułożony podług alfabetu nazwisk autorów'—blizko 800 dużych foljałów', w których tytuły dziel, litografowuinc na paskach, naklejone są na karty katalogu. Oprócz tego podaje się do wiadomości czytelników' spisy dzieł świeżo przybywających.

Ani druków, ani rękopisów' nie w^rolno nikomu wydawać po za mury bibljotcki, i przepis ten jest święcie przestrzegany. W kronikach instytucji zapisano fakty następujące: Gdy Karol I, podczas pobytu sw⁷cgo w Oxfordzie pragnął dostać z bibljotcki książkę dla zabicia czasu podczas długiego wieczoru zimowego, posłał z podpisem viee-kanclerza rozkaz wydania dzieła p. t. „Ilistoirc Universellc du Sieur D’Aubigne“. Bibljotckarz, zamiast zastosować się do w^roli monarszej, udał się do króla ze statutem bibljotcki; król chętnie cofnął sw^re niestosownie żądanie. Podobnież stało się z 01iverem Cromwellem, który napisał do bibljotcki, prosząc o przysłanie pe-