B.W. Wojciechowski: Postawa świadka wobec przesłuchującego. 89
W drugim etapie analizy treści przekazanych przez świadka eksperymentator dokona jakościowej oceny efektów zeznań, uwzględniając następujące wskaźniki: kompletność (stosunek poprawnie przytoczonych faktów do wszystkich możliwych); dokładność (stosunek relacji poprawnych do rzeczywiście przytoczonych); ostrożność (stosunek odpowiedzi typu nie wiem, do sumy odpowiedzi nie wiem i błędnych); proporcje treściowe (stosunek faktów nieistotnych z punktu widzenia akcji do liczby faktów istotnych z punktu widzenia opisu zdarzeń); rodzaje błędów.
Analiza jakościowa może zostać przeprowadzona z wykorzystaniem tabeli 4.
Tabela 4
Zbiorczy zapis analizy jakościowej wyników eksperymentu
Eksperyment |
Wskaźnik |
Błędy | ||||||||
komplet ności |
dokład ności |
ostroż ności |
proporcji treścio wych |
pominięcia |
dodania |
przekształ cenia | ||||
N |
procent |
N |
procent |
o |
procent | |||||
Wariant A | ||||||||||
Wariant B | ||||||||||
Wariant C |
W drugiej części analizy jakościowej eksperymentator dokona analizy istotności różnic między rezultatami zeznań uzyskanymi w wariancie A i wariancie B eksperymentu, z zastosowaniem x (zob. Fkrguson, Takane, 2002, s. 233 i nast.).
W trzeciej części analizy jakościowej eksperymentator dokona obliczenia współczynnika korelacji punktowo-dwuseryjnej, w celu ustalenia siły związku między udziałem w jednym lub drugim wariancie eksperymentu (zmienna dychotomiczna) a wskaźnikami rezultatów zeznań świadków, np. liczba błędów typu dodanie (zmienna ciągła) (zob. Fkrguson, Takane, 2002, s. 481 i nast.).
Fkrguson G.A., Takane Y., 2002: Analiza statystyczna w psychologii i pedagogice. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.
GUDJONSSON G.H., 2003: The Psychology of Interrogations and Confessions: A Handbook. Chichester, John Wiley and Sons.
Hołyst B., 1989: Psychologiczne i społeczne determinanty zeznań świadków. Warszawa. PWN.