1194639551

637

Bjorklund i Fernbach opisj wali absorpcję powierzchniową krzywą Gaussa (b 0,98 ferroi), a więc wartość a._z została tak wybrana, by pochodna krzywej Saxona-Woodsa dawała podobny kształt. Ze względu na słabj wpływ formy potencjahi kulombowskiego na rezułlaty obliczeń położono również R_r -1 • 251 a fermi.

W ogólnej postaci potencjał Per ej ’a zawiera zarówno powierzchniową, jak i objętościową absorpcję. Założenia fizyczne, jak również wyniki otrzymane dla neutronów wj dają się jednak wskazywać na znaczną przewagę absorpcji powierzchniowej, zwłaszcza dla niższj oh energii protonów. Dla rozstrzygnięcia tego problemu Perej^T posłużył się rezultatami kompletnego eksperymentu wykonanego dla protonów o energii 9,5 MeV, rozpraszanych na miedzi [4, 5]. -Test to jedjmy wypadek, gdzie dla jednego pierwiastka wykonano przy tej samej energii dokładne pomiarj^r rozkładów kątowych o {O), polaryzacji P(0) i calkoAvi-tego przekroju czynnego na reakcje o_R. E ozstrzygającym okazał się tutaj pomiar polaryzacji. Okazało się, że stosując czysto powierzchniową absorpcję dostaje się najlepsze dopasowanie do ekspeiymentalnej krzywej polaryzacji. We wszystkich następnj ch obliczeniach Per ej⁷ zakładał czysto powierzchniową absorpcję, a następnie sprawdzał, czj' domieszka absorpcji objętościowej nie polepszj dopasowania.

Oprócz parametrów geometrycznych potencjału Perey ustalił również U_sl, kładąc

U_sl -- 7,5 AleY dla E_p    17 MeA

U_8l 8,5 MeY dla E_p    17 MeA .

Tak więc ostatecznie w potencjale Perey‘a zostały tyiko trzy parametry do dopasowania (U, IVW^).

Teraz uruchomiono automatyczny⁷ program dla elektronowej maszyny IB i/ 7090. Maszyna elektronowa otrzymała do przeanalizowania w^rszystkie dostępne i wiarygodne pomiary rozkładów kątowych w^r elastyczn>⁷m rozpraszaniu protonów⁷ na jądrach różnj ch pierwiastkowy, przy energiach 9,4 MeY, 12,0 MeV, 13,3 MeY, 17,0 MeV, oraz 22,2iMeV. AA^r wyniku tej analizj⁷ znaleziono dla każdego przypadku wartości U i lY_p, a gdy to było potrzebne również W* ■ Ponieważ będące do dyspozycji dane eksperymentalne, dotyczące polaryzacji i całkowitych przekrojów⁷ czynnych, były⁷ z wyjątkiem przypadku miedzi niedokładne lub fragmentaryczne, Perey nie używał ich bezpośrednio do optymalizacji wartości parametrów potencjału optycznego. Sprawdzał on natomiast, czy otrzjmane przy pomocy danego potencjału wartości P(0) i o_R zgadzają się z doświadczeniem.

Dysponując wartościami parametrów potencjahi dla różnych wartości E i A Perey przystąpił do szukania ogólnych zależności w potencjale optycznj⁷m.

Pierwszy krok polegał na uwzględnieniu efektów nielokalności potencjału optycznego. Jak wiadomo, wiąże się z tym zależność głębokości dołu rzeczywistego potencjahi od energii protonów. Bjorklund, Campbell i Fernbach [32] zwrócili uwagę na. innj⁷ aspekt nielokalności potencjału. Potencjał