1194639576

się ona w zasadzie z detektora neutronów, wzmacniacza liniowego, dyskrymina-tora, przelicznika oraz prostego analizatora czasowego.

Niedostatkiem tej metody, jak i innych metod opartych na pomiarze radioaktywnych produktów, jest jej ograniczenie do określonej liczby badanych reakcji przejścia nukleonów.

Sama identyfikacja jąder lecących do przodu w wielu przypadkach nie daje pełnej informacji o przebiegu badanego procesu jądrowego. Dla pełnego obrazu reakcji konieczne staje się badanie produktów powstających w bombardowanej tarczy. W tym celu dla wydzielenia interesujących nas produktów, najczęściej należy stosować metody radiochemicznego rozdzielania. Stosowanie takich metod jest szczególnie ważne w tych przypadkach, w których niemożliwa jest identyfikacja przy pomocy metod fizycznych, np. powstające produkty posiadają bardzo zbliżone do siebie czasy połowicznego zaniku. Rozdzielone za pomocą metod radiochemicznych produkty mogą być dalej identyfikowane przez pomiar ich półokresu rozpadu oraz rodzaj i energię emitowanych cząstek.

Oczywiste jest, że metody te można stosować tylko wtedy, jeśli czas połowicznego zaniku badanych produktów reakcji jest dostatecznie długi.

3. Reakcje przejścia jednego nukleonu

Mechanizm reakcji przejścia po raz pierwszy zasugerowany został prze/ grupę fizyków angielskich K. F. Chacketta, J. H. Fremlina i D. Walkera [28, 29]. którzy naświetlając tarczę ²²A1 jonami ¹⁴N, wśród produktów reakcji stwierdzili obecność jąder ^:3N i ²²Al. Identyfikacja tych jąder nasunęła autorom myśl, że mogły one powstać w wyniku przejścia jednego neutronu z jądra ¹⁴N do jądra ²⁷Al zgodnie z reakcją:

27Al. ■ «N ^Al «N ( 1 n) .

Dla upewnienia się czy rzeczywiście proces taki ma miejsce, wykonane doświadczenie, w którym badano rozmieszczenie jąder ¹³N i ^Cl w stopce folii aluminiowych [28]. Wyniki tego eksperymentu pokazane są na rys. 8, z którego wynika, że jądra ^MC1 powstałe przez stadium jądra złożonego grupują się w przednich warstwach folii, podczas gdy jądra ¹³N powstałe w rezultacie reakcji przejścia, posiadając energię bliską energii jonów wiązki padającej, grupują się av dalszych warstwach folii. Jest to prosty i niewątpliwy dowód na to, że po-wstałe jądra ¹³N są wynikiem przejścia neutronu z jądra ¹⁴N do jądra tarczy.

Reakcja przejścia jednego nukleonu, a w szczególności neutronu ( 1 n), była jak dotychczas najbardziej badaną reakcją. Badanie tej reakcji uwarunkowane było głuAvnie faktem, że jądro ¹³N powstające z jądra pocisku ¹⁴N posiada wygodny dla detekcji czas połowicznego zaniku T_lz 10 min.

Dotychczas nagromadzony materiał odnośnie do tej reakcji zawiera głÓArnie funkcje wzbudzenia dla różnych tarcz, a w szczególności z obszaru jąder lek-