1194639597

f>78

wadzone przy pomocy synchrotronu przyspieszającego protony do energii 28 GeV, w szczególności na odkrycie rozonansu mezonowego, poszukiwania „quarków“ i zastosowania nautrino do badań słabych od działyw^rań.

W drugiej części posiedzenia dyskutowano plan badań CERN-u na lata następne. Projektowane są trzy dalsze inwestycje: udoskonalenie obecnych urządzeń CERN-u, dodanie do istniejącego synchrotronu pier ścieni o średnicy 300 m przechowujących cząstki (koszt około 300 milionów franków' szwajcarskich), oraz budowę akceleratora przyspieszającego cząstki do energii 300 GeV. Nowe urządzenie miałoby średnicę 2,4 km i razem z odpowiednim laboratorium kosztowałoby około 1600 milionów' franków szwajcarskich. Na temat lokalizacji lego akcelatora nic jeszcze nie postanowiono.

Terminy realizacji tych projektów' zależne są od wysokości dotacji, jakie będą przyznane przez państw a członkow skie Europejskiej Rady Badań Jądrowych. W każdym razie należy się spodziewać, że budow a pierścieni przechowujących cząstki zostanie rozpoczęta nie wcześniej niż w roku 1066.

Wymiana naukowa USA-ZSRR

Dnia 20 maja 1964 r. amerykańska Narodowa Akademia Nauk i Akademia Nauk ZSRR wydały wspólny komunikat informujący o nowej umowie w sprawie wymiany naukowej między Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim. Komunikat podpisali F. Seitz i M. V. Keldysz.

Nowa umowa, w odróżnieniu od poprzednich, zapewmia większą elastyczność w^r planowaniu wyjazdów uczonych.

W latach 1964 i 1965 każda z Akademii wyśle 55 uczonych na indywidualne wyjazdy, które w sumie trwać będą 180 miesięcy. Umow^ra przewiduje, że każda ze stron wyśle 20 wybitnych uczonych (z których co najmniej połowa jest członkami odpowiednich Akademii) na okres do 1 miesiąca na wygłoszenie wykładów', 10 uczonych na pobyty miesięczne dla zapoznania się z badaniami prowadzonymi w innym kraju, 25 uczonych celem prowadzenia badań naukowych na okres od 3 do 10 miesięcy.

Akcelerator Princeton-Pennsylvania

Dnia 7 grudnia 1963 r. odbyła się w obecności przewodniczącego amerykańskiej Komisji Energii Atomowej Glenna T. Sea-borga oficjalna inauguracja wielkiego akcelatora protonów, tak zwanego akceleratora Princeton-Pennsylvania. Urządzenie to jest synchrotonem przyspieszającym protony do energii 3 GeV w^r polu impulsowym o częstości 19 cykli sek. Osiągnięto natężenia l,2xl0¹² protonów na sekundę w impulsie. Prowadzone są dalsze prace nad podniesieniem natężenia wiązki.

Akcelerator Princeton-Pennsylvania znajduje się w' James Forrestal Research Campus Uniwersytetu Princeton i został zbudowany na zlecenie amerykańskiej Komisji Energii Atomowej jako wspólne przedsięwzięcie Uniwersytetów Princeton i Pennsylvania. AYyborem kierunków badań prowadzonych przy pomocy tego urządzenia kieruje komitet, w skład którego wchodzą: M. G. White (przewodniczący), V. L. Fitch, J. Halpern, L. M. Lederman, A. K. Mann, W. Selove i F. C. Shoemaker.

W roku 1956 rozpoczęły się prace nad projektem synchrotronu. W październiku 1959 r. ukończono montaż elektromagnesu. W maju 1962 r. zakończono budowę komory próżniowej. W kwietniu 1963 r. uzyskano po raz pierwszy protony o energii 3 GeV.

Elektromagnes zasilany jest 19 impulsami na sekundę.

Injekcja protonów odbywa się ze źródła jonów' w generatorze Van de Graaffa na energię 3 MeV. Protony przebiegają drogę 65 stóp (około 19,5 m) przez układ soczewek kwadrupolowycli i układ odchylający, w^r którym prąd protonów' wynosi 1,6 mA.

Przyspieszanie zachodzi w czterech stacjach częstości radiowych rozmieszczonych na obw^rodzie pierścienia.

Obecnie prowadzone są prace nad wyprowadzeniem w^riązki protonów' na zew^r-nątrz. Będzie tu zastosowany układ rezonansowy projektu A. Turina (Frascati),

Jednocześnie buduje się 15 calową komorę pęcherzykowy z ciekłym w^rodorem, dostosowaną do częstości 19 cykli sek.

Przy budowie akceleratora i aparatury pomocniczej pracowało 14 inżynierów me-