130860229

Do zalet gruntu można zaliczyć:

- dużą pojemność cieplną,

-stałą temperaturę,

-bardzo niskie koszty eksploatacyjne,

-możliwość wykorzystania wymiennika gruntowego jako parownika w zimie i skraplacza w lecie.

Do wad tego źródła zaliczają się wysokie koszty inwestycyjne. Koszt kolektorów gruntowych w warunkach polskich stanowi około od 25 do 50% całkowitych kosztów instalacji pompy ciepła. Najniższe są koszty ujęcia dolnego źródła ciepła z wymiennikiem poziomym, najwyższe z kolektorem pionowym.

Wody gruntowe i głębinowe

Wody o stałej średniorocznej temperaturze 5- 12 °C stanowią szczególnie dogodne dolne źródło do zasilania parowników pomp ciepła.

Wody o stałej średniorocznej temperaturze 5+12°C stanowią szczególnie dogodne dolne źródło do zasilania parowników pomp ciepła. Woda pobierana jest za pomocą studni czerpalnej i po ochłodzeniu w parowniku o 4+5 K odprowadzona zostaje do gruntu za pomocą studni zrzutowej . Studnie: czerpalna i zrzutowa powinny być oddalone od siebie o ok. 30+50 m, przy czym odległość ta zależy od właściwości gruntu i poziomu wody gruntowej. Jednostkowa ilość ciepła uzyskana w parowniku zasilanym wodą gruntową wynosi 4500-5900 Wh/m³, a zatem z 1 m³ wody można w skraplaczu uzyskać 6,8-9,0 kWh ciepła.

Wody gruntowe lub głębinowe mogą być tłoczone bezpośrednio do parownika pompy wtedy, gdy ich stopień mineralizacji nie jest zbyt wysoki lub nie są one agresywne w stosunku do materiałów konstrukcyjnych parownika . Gdy jakość wody nie spełnia wymagań producenta pompy ciepła, muszą być stosowane pośrednie wymienniki ciepła.

Niepożądanymi skutkami eksploatacji instalacji pozyskiwania ciepła z wód gruntowych i głębinowych sąm.in.:

-narastanie szlamu na ściankach studni,

-zanieczyszczenia biologiczne,

-zamulenie oraz uszkodzenia obramowania studni zrzutowej.

Wody powierzchniowe