1313878534

giczne) są nazywane funkcjami logicznymi (przełączającymi lub boolowskimi). Układy logiczne dzielą się na kombinacyjne i na sekwencyjne.

Układy kombinacyjne to takie, w których aktualne wyjścia układu yi, y2, ...»y_m w danej chwili zależą wyłącznie od aktualnego stanu wejść układu x,, x₂,    x„.

Układy sekwencyjne to takie, w których aktualne wyjścia układu w danej chwili k : yih y2k, ■■■, y<nk zależą nie tylko od aktualnego stanu wejść układu w chwili k\ Xik, x₂k, x„ic, ale również i od historii, tzn. od stanu wejść w chwilach poprzednich (k-1), (k-2), ... . Charakterystycznym elementem składowym układów sekwencyjnych są elementy pamiętające. W przekaźnikach i elektronicznych układach logicznych są to przerzutniki, a w cyfrowych układach logicznych także odpowiednie rejestry i specjalizowane komórki pamięci. Zapamiętywane mogą być niekoniecznie bezpośrednio sygnały wejściowe, ale pewne sygnały wewnętrzne, określające stan układu (będące analogicznym pojęciem do zmiennych stanu układów ciągłych i dyskretnych). Głębokość zapamiętywania poprzednich stanów układu zależy od stopnia jego skomplikowania. W ogóle, projektowanie układów logicznych jest dosyć złożonym procesem. Szczegółowe omówienie tych zagadnień można znaleźć w literaturze specjalistycznej (np.[l] ,[2]).

Układy logiczne mogą być realizowane bądź to z wykorzystaniem oddzielnych układów logicznych - przekaźników (co do niedawna było jedynym sposobem ich realizacji), bądź wykorzystując programowalne moduły logiczne, czyli tzw. PLC (Programmable Logic Controller).

_Sterownik programowalny - rys historyczny

Historia wynalezienia pierwszego sterownika programowalnego sięga roku 1968, kiedy to grupa inżynierów z firmy General Motors podjęła się realizacji projektu, którego celem było opracowanie konstrukcji uniwersalnego sterownika nowej generacji, przystosowanego do pracy w warunkach przemysłowych. Przyjęto następujące założenia projektowe:

•    łatwe programowanie i przeprogramowanie w zależności od zmieniających się warunków przemysłowych,

•    łatwe utrzymanie w ruchu produkcyjnym,

•    budowa modułowa, zapewniająca prostą naprawę poprzez wymianę uszkodzonych modułów,

•    mniejsze gabaryty i większa niezawodność w stosunku do instalacji przekaźni ko wy ch,

•    niższe koszty instalacji w stosunku do przekaźnikowych szaf sterowniczych [5,6], Prace nad pierwszym sterownikiem programowalnym prowadzone były w Stanach

Zjednoczonych równolegle przez pięć firm: Bedford Associates, General Motors, International Instruments, Digital Eąuipment Corporation i Struthers-Dunn Systems Division. Efektem tych prac było powstanie w 1969r. pierwszego w historii sterownika programowalnego, nazwanego Modicon 084. Posiadał on imponującą jak na owe czasy wielkość pamięci programu - 4kB, a jego konstrukcja ważyła 46kg! Oficjalnym twórca tego sterownika był Richard Morley, założyciel firmy MODICON, której nazwa pochodzi od słów: Moduł ar Digital Control.

Początkowo głównym odbiorcą sterowników programowalnych był przemysł samochodowy, który dynamicznie rozwijał się w tym okresie. Jednak już na początku lat 70-tych sterowniki PLC zdobyły ogromną popularność w przemyśle, zastępując stopniowo przekaźnikowe układy sterowania oraz urządzenia sterowania sekwencyjnego, wykorzystujące mechaniczne układy bębnowe i krzywkowe.

3