1313878853

przez bogów chronieni. Przestrogi Amenemhata świadczą, że faraonowie byli śmiertelnymi ludźmi z krwi i kości.

Senuseret III zasłynął jako zdobywca Nubii. Po dokonaniu jej podboju wzniósł twierdze w Buher i w Semnie. W Semnie ustawił stelę graniczną, na której umieszczono inskrypcję zakazującą przekraczania granicy. Po śmierci Senuseret III został jednak ubóstwiony.

Z czasów panowania Amenemhata II pochodzi Skarb z Tod, który znaleziony w Górnym Egipcie, pod podłogą świątyni. Skarb składał się z dwóch skrzyń wypełnionych srebrnymi przedmiotami spi'owadzonymi z gór Zagros i z Grecji.

Egipcjanie wyruszali na wyprawy ze swoich portów do krainy Puntu, na pograniczu Etiopii i Sudanu. Sprowadzano stamtąd kadzidło, mirrę, heban, kość słoniową i niewolników. Do Egiptu przybywali także azjatyccy koczownicy handlujący kozami i antymonem.

1.4 Egipskie Imperium

Po XII dynastii nastąpił II okres przejściowy, okres zamętu i podziału politycznego spowodowanego obecnością ludów semickich w Dolnym Egipcie. W II okresie przejściowym rządziły 2 dynastie. XVII dynastia z Teb doprowadziła do wypędzenia z Egiptu Hyksosów. Ahmose ponownie zjednoczył Egipt i utworzył strefę buforową w Palestynie i Syrii, założył XVIII dynastię. W ten sposób powstało Egipskie Imperium, sięgające aż po Syrię. XVIII dynastia dokonywała podbojów na północy i południu zwiększając zasięg terytorialny obszarów podległych władcom egipskim.

Tutmozis I i jego wnuk Tutmozis III, zwany Napoleonem Egiptu, przeprowadzili podboje na rozległych obszarach. Tutmozis I zniszczył kuszyckie królestwo ze stolicą w Kerma w Nubii i rozszerzył Egipt na południe. Tutmozis III dotarł aż za Eufrat, a jego syn Amenhotep II kontynuował podboje w południowej Syrii. Palestyna i Syria miały znaczenie jako szlaki handlowe prowadzące do Azji. Przejęcie kontroli nad tymi szlakami było ważne dla władców XVIII dynastii. Na ścianach grobów przedstawiano sceny wojenne oraz wychwalano militarne sukcesy odniesione przez królów imperium.

Na ścianach Świątyni Amona w Karnaku opisano podboje Tutmozisa III oraz trybut, jaki składali władcom Egiptu władcy podbitych ziem. Na ścianach grobowców tebańskich przedstawiono scenę składania przez podległych książąt trybutu ze złota, w grobie wicekróla Kusz ukazano składanie przez ludy z południa trybutu w postaci niewolników, żyraf, kadzidła, mirry i innych dóbr z pochodzących sawanny. Kadzidło i mirra były potrzebne do rytuałów w egipskich świątyniach. W Nubii obszar wpływów sięgnął do linii pomiędzy IV a V kataraktę. Rządy XIX i XX dynastii przyniosły utratę wpływów w południowej Syrii oraz na innych terenach. Nubia była obszarem, skąd faraonowie czerpali złoża złota. Rocznie pozyskiwano ok. 3 ton kruszcu. Z Nubii sprowadzano też heban i kość słoniową. Egipcjanie podejmowali również wyprawy wojenne w celu ochrony miejsc pozyskania złota oraz szlaków handlowych. Ramzes II prowadził osobiście jedną z takich wypraw do Nubii.

Egipt utrzymywał korespondencję dyplomatyczną z władcami Hetytów, Babilonii, państwa Mitanni, Asyrii i Anatolii. Znaleziono tabliczki z pismem klinowym zawierające poselstwo dyplomatyczne króla Egiptu do władców z obszaru Palestyny. Amenhotep III i jego syn, Ech-naton, utrzymywali intensywne kontakty z Hetytami. Pod koniec panowania XVIII dynastii i na początku panowania XIX dynastii doszło do konfrontacji między Egiptem a Hetytami w południowej Syrii. Kością niezgody było miasto Kadesz. Miasto zostało utracone przez Egipt. Ramzes II, władca XIX dynastii, poprowadził swoją armię na słynną bitwę pod Kadesz, którą opisano w licznych świątyniach wzniesionych przez Ramzesa II. Bitwa zakończyła się bez

12