d |
rozmiar wg powierzchni właściwej |
średnica kuli o takim samym stosunku S/V jak ziarno |
d |
rozmiar wg Stokesa |
średnica kuli o takiej samej gęstości i opadającej w lepkim ośrodku z taką samą szybkością jak rozpatrywane ziarno (Re<0,2) |
d F |
rozmiar Fereta |
średnia odległość pomiędzy dwoma równoległymi liniami stycznymi do rzutu ziarna |
d M |
rozmiar Martina |
średnia długość cięciwy rzutu ziarna |
Celem ćwiczenia jest poznanie w praktyce zasad postępowania w powyższych kwestiach oraz przy okazji, przypomnienie sobie zasad, technik, i metod oznaczania podstawowych parametrów produktów i materiałów, takich, jak,
- gęstość cieczy, albo materiału stałego, w tym gęstości usypowej, albo gęstości fazy skałej materiału porowatego,
- współczynnik załamania światła,
- barwa, absorbancja dla określonej długości fali, albo zakresu długości fali,
- temperatura topnienia, albo krzepnięcia, temperatura zastygania (np. parafiny technicznej),
- penetracja (dla asfaltów, albo parafiny);
- pH, albo tzw. pH wyciągu wodnego, np. w przypadku zanieczyszczenia badanego produktu produktem kwaśnym, bądź zasadowym, czy charakteryzującym się tzw. liczbą zasadową (rezerwą zasadową);
- obecność zanieczyszczeń mechanicznych, alb / i wody, czasem z zastosowaniem, dodatkowo, wirowania,
- określenie zawartości tzw. „suchej, albo niskolotnej pozostałości” i inne Na podstawie uzyskanych wyników studenci powinni:
- obliczyć granicę detekcji (LOD) i granicę oznaczalności (LOQ) zastosowanych technik i metod badań; należy z zastosowaniem testu Q-Dixon’a (poziom ufności = 0.95) uprzednio odrzucić rezultaty obarczone błędem grubym;
- wyznaczyć „laboratoryjną” powtarzalność oznaczania badanych parametrów materiału i porównać ją z odpowiednią powtrzalnością zamieszczoną w normie przedmiotowej;