1468551216

jest to, że kleje z czasów starożytnych Egipcjan przetrwały do dzisiaj, zachowując trwałość i funkcjonalność. Mająca około 3,5 tys. lat tablica nad grotą świątyni Hatchepsut w Der-el-Bah-ri w Egipcie, odkrytej w latach 20-tych XX wieku, została przymocowana spoiwem wykazującym podobne właściwości, jak analogiczne kleje produkowane w latach 20-tych XIX wieku.

Rozwinięta w Egipcie sztuka warzenia klejów została w późniejszym okresie przejęta przez Rzymian i Greków. W starożytnej Grecji powstał nawet niezależny zawód klejarza - Kellepsos, którego pozostałością jest do dzisiaj używane tam słowo Kolia. Grecy rozwinęli zastosowanie materiałów klejących w obróbce drewna (fornirowanie i intarsja), a nawet tworzyli przepisy ich sporządzania, głównie z białek jaj, krwi, kości, produktów mlecznych, roślin iziaren [9], Mityczny Dedal uciekajączsynem Ikarem z Krety zbudował skrzydła, w których pióra łączył woskiem pszczelim (rys. 8).

Rys. 3. Klejenie grotów i ostrzy kamiennych z drewnianymi trzonkami w toporach, elementach strzał i włóczni Fig. 3. Gluing of stone point chisel and cutting edges with wooden handle in axes, parts of arrows and spears.

Rys. 5. Wieża Babel, obraz Pietera Brueghela, Kunsthistorisches Museum, Wiedeń (1563 rok)

Fig. 5. Babel Tower by Pieter Brueghel, Kunsthistorisches Museum, Vienna (1563)

Rys. 7. Egipskie malowidła ukazujące mężczyzn przygotowujących i przetwarzających klej [3]

Fig. 7. Egyptian paintings presenting men preparing and Processing glue [3]

Rys. 4. Najstarsze znane malowidła ścienne z jaskini w Lascaux w południowo-zachodniej Francji [7]

Fig. 4. The oldest known wali pairrtings from caves in Lascaux in South-West France [7]

Rys. 8. Upadek Ikara, obraz Cario Saraceni National Museum of Capodimonte, Neapol (1606+1607 rok)

Fig. 8. The Fali of Icarus by Carlo Saraceni, National Museum of Capodimonte, Naples, (1606+1607)

PRZEGLĄD SPAWALNICTWA 8/2008