1484605283

16

16

kinematycznych

dnie jest sięgać po zapis w postaci schematu strukturalnego (rys. 14b). Stosuje się tu bardziej oszczędne środki zapisu członów i par kinematycznych. W szczególnych sytuacjach celowe jest korzystanie z jeszcze bardziej uproszczonych form zapisu, np. grafu struktury (rys. 14c), zapisu macierzowego (rys. 14d), czy zapisu konturowego (rys. 14e).

W dalszych rozważaniach stosuje się przede wszystkim formy zapisu w postaci schematów kinematycznych i strukturalnych. Te ostatnie nazywane są też schematami podstawowymi.

2.3.3. Geometria układów kinematycznych

Wszystkie wymiary, opisujące dowolny człon układu kinematycznego, niezbędne do jego jednoznacznego ukształtowania można podzielić na trzy grupy:

1.    Wymiary podstawowe, które określają w członie wzajemne położenie półpar. Dla przykładowego członu przedstawionego na rys. 15 wymiarami opisującymi jednoznacznie wzajemne położenie środka czopa kulistego B względem osi i jednej powierzchni oporowej czopa cylindrycznego półpary A są wymiary a i b.

2.    Wymiary główne półpar - decydujące o możliwości montażu i współpracy członów w parze. Na rysunku 15 takimi wymiarami są średnica c czopa kulistego, średnica d i długość robocza e czopa cylindrycznego.

3.    Wymiary postaciowe - opisujące postać, przekroje i inne elementy. Przykładami wymiarów tej grupy są wy-miary gi/(rys. 15).