1484605329

Nowatorskie formy pomocy dla osób bezdomnych na przykładzie Miejskiego Schroniska dla Bezdomnych Mężczyzn w Toruniu

Oprócz indywidualnych programów wychodzenia z bezdomności, w Miejskim Schronisku dla Bezdomnych Mężczyzn w Toruniu przy ul. M. Skłodowskiej-Curie 82-84 w okresie jesienno-zimowym prowadzony jest streetworking, który realizowany jest od 2001 roku. Streetworking pozwala na efektywniejsze oddziaływanie na osoby bezdomne i ich środowisko, a co za tym idzie na zmianę ich dotychczasowego życia. Jest również uzupełnieniem systemowych działań pomocowych dla wszystkich organizacji i instytucji zaangażowanych w niesienie pomocy.

Streetworking stanowi metodę pracy prowadzonej poza instytucjami pomocy społecznej, w środowisku przebywania klienta. Jest ona bardzo zindywidualizowana, ukierunkowana na zasoby klienta, a także elastyczna i niezinstytucjonalizowana. Nastawiona jest na różne grupy społeczne: bezdomnych, prostytutki, dzieci, młodzież, narkomanów. Streetworkerzy nie moralizujg, nie narzucają własnego zdania, tylko proponują zmianę dotychczasowego trybu życia.

Pracownicy socjalni na terenie miasta Toruń od lat realizują prace tą metodą. Każdego roku trafiają do około 30-40 osób bezdomnych żyjących poza placówkami pomocy społecznej.

W okresie jesienno-zimowym docierają do bezdomnych z gorącym posiłkiem lub herbatą, ulotkami dot. form pomocy oraz propozycjami pomocy ze strony instytucji i organizacji społecznych. Metoda pracy z osobami bezdomnymi opiera się na metodzie „małych kroków". W zależności od sytuacji oraz potrzeb i zasobów psychofizycznych zaczyna powstawać plan pracy z osobą bezdomną.

Na początku może to być wyrobienie dokumentów czy pomoc w uzyskaniu wizyty u lekarza, później propozycje są coraz bardziej rozbudowane, nie wyłączając umieszczenia w placówce pomocowej czy też podjęcia terapii uzależnień itp.

Poszukiwanie klientów wiąże się z dobrą diagnozą środowiska - w Toruniu przeprowadza się to za pośrednictwem pracowników MOPR-u i Straży Miejskiej. Miejsca pobytu osób bezdomnych są szczegółowo opracowane, łącznie z dokumentacją fotograficzną. Po dotarciu do klienta w bunkrze, szałasie, w opuszczonym domu następuje tzw. „Pierwszy kontakt". Jego istotą jest poznanie się, praca nad zaufaniem, wysłuchanie historii życia, ustalenie stałego planu kontaktowania się (bardzo ważny jest pewien rytm spotkań) oraz interwencje w sytuacjach kryzysowych. Ponowne kontakty są związane z powolnym wnikaniem w meritum problemu, jego identyfikowaniem oraz budowaniem motywacji do zmian. Etapy te są często rozłożone w czasie. Kierownik Schroniska ocenia efektywność tego rodzaju działań w mieście Toruniu na około 20-30%.

Usamodzielnienia osób bezdomnych - dobre praktyki

Pomoc osobom bezdomnym wciąż stwarza wiele dylematów. Przeróżne sytuacje życiowe osób bezdomnych, z uwzględnieniem wszelkich przyczyn ich bezdomności, wymagają szukania coraz to bardziej zróżnicowanych sposobów pomocy tym osobom. Owa trudność w odnalezieniu optymalnego modelu wsparcia spowodowana jest przede wszystkim koniecznością kierowania do tej grupy społecznej rozbudowanych form pomocy.

Najważniejszym problemem w usamodzielnianiu osób bezdomnych stanowi brak mieszkań. Formą pośrednią między schroniskiem a mieszkaniem socjalnym (komunalnym) są mieszkania

12

Opracowanie: Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej w Toruniu