1492316540

ROZDZIAŁ 1

WPROWADZENIE DO FINANSÓW BEHAWIORALNYCH -HIPOTEZA EFEKTYWNEGO RYNKU 1.1. Historia psychologii w finansach i ekonomii

Finanse behawioralne, jako dziedzina finansów, zostały rozwinięte i wyodrębnione stosunkowo niedawno, gdyż dopiero pod koniec XX w. Ich podwaliny zostały jednak położone znacznie wcześniej, bowiem już w czasach rozwoju ekonomii klasycznej. Psychologia miała wtedy silne związki z ekonomią, co wiązało się z faktem, że pierwsza z tych nauk nie stanowiła jeszcze zupełnie odrębnej dziedziny, a stało się to już udziałem drugiej z dyscyplin. W rezultacie - jak piszą Colin F. Camerer i George Loewenstein - wielu ekonomistów stawało się psychologami, co stanowiło dla nich uzupełnienie podstawowego obszaru zainteresowań¹.

Chcąc potwierdzić przedstawione spostrzeżenie, wspomnieć możnaby działalność najważniejszego ekonomisty klasycznego - Adama Smitha. Obok swojego największego dzida: „ Badań nad naturą i przyczynami bogactwa narodów ”, jest on także autorem wydanej w 1759 roku książki „Teoria uczuć moralnych". Przeanalizował w niej psychologiczne podstawy zachowań jednostki, a wynikające z tej analizy wnioski przez niektórych traktowane są jako równie poprawne co te, które konstytuują myśl ekonomiczną Smitha. Książka ta, według cytowanych już wcześniej Colina F. Camerera i George’a Loewensteina, Jest bogata w pdne intuicji spojrzenia w psychologię człowieka, z których wiele stało się zalążkiem współczesnego rozwoju finansów behawioralnych”². Przykładowo, Adam Smith pisze, że „silniej cierpimy, kiedy popadamy z sytuacji lepszej w gorszą, niż radujemy się wychodząc z gorszej do lepszej”³, co wykazuje znaczne podobieństwa do omówionej w późniejszej części pracy awersji do straty.

6

1

   C.F. Camerer, G. Loewenstein: Behavioral Economics: Past. Present. Futurę, [w:] C. F. Camerer. G. Loewenstein. M. Rabin: Advances in Behavioral Economics. Princeton University Press, 2003

2

   Ibidem

3

Ibidem