Polega na rozdzieleniu dwu zrzutowanych na ekran obrazów drogą ruchomych blend lub wirujących dysków umieszczonych przed obiektywami rzutującymi i oczami.
Dla uzyskania ciągłości obrazu (modelu), koniecznym jest co
najmniej 10 mignięć na sekundę. Sposób ten jest dosyć trudny w technicznej realizacji, model uzyskany tym sposobem może być mierzony tylko za pomocą znaczka rzeczywistego.
Daje możliwość obserwowania obrazów i modelu w barwach naturalnych.
Opiera się na rozdzieleniu zrzutowanych na ekran obrazów drogą polaryzacji, zasada otrzymywania modelu jest analogiczna jak w metodzie anaglifowej (przy rzutowaniu), przy czym zamiast barwnych filtrów stosuje się filtry polaryzacyjne (na projektory i na oczy).
Dla uzyskania stabilnego modelu filtry powinny być identyczne i odpowiednio ułożone, również konstrukcja obrazu ma tu istotne znaczenie. Strata światła i trudności w doborze odpowiednich filtrów i pomiarze samego modelu ograniczają stosowalność tej metody.
KATEDRA FOTOGRAMETRII I TELEDETEKCJI