Metoda powtórzeniowa jest kolejną z metod treningowych. W jej ramach kształtowana jest intensywność mechanizmów beztlenowych odnosząc się do wytrzymałości krótkiego czasu.
Metoda zmienna stosowana jest do rozwoju siły, wytrzymałości i szybkości. Polega na zmianie tempa ćwiczeń, prędkości ruchu oraz wielkości napięć mięśniowych.
Metoda interwałowa, stosowana do rozwijania wytrzymałości, polega na rozkładzie podstawowego dystansu na krótsze odcinki do wielokrotnego pokonywania z większą szybkością niż na całym dystansie.
Metoda startowa jest ostatnią z metod treningowych. Stosuje się ją w celu udoskonalenia zdolności motorycznych przy stosowaniu systemu testów, sprawdzianów oraz uczestnictwie w zawodach czy turniejach.
Metody wychowawcze mają na celu wychowanie do rekreacji wywołujące pożądane zmiany w osobowości człowieka oraz modyfikacje i dostarczanie wzorów postępowania. Wyróżniamy tu metody:
a) wpływu osobistego
b) wpływu sytuacyjnego
c) wpływu społecznego
d) samowychowawcza
Metodę wpływu osobistego stosuję się w przypadku zarówno dzieci jak i osób dorosłych. Rozumie się ją jako odbieranie wzorca zachowań prezentowanych przez instruktora i odbieranie w sposób bezpośredni oddziaływania w formie np.: zachęty słownej, aprobaty, dezaprobaty, sugestii czy perswazji.
Metoda wpływu sytuacyjnego to metoda której celem jest nawiązanie do sytuacji mającej miejsce w przeszłości i na jej podstawie próba dokonania odpowiedniego wyboru drogi która zaspokoi dane potrzeby.
Metoda wpływu społecznego jest społecznym oddziaływaniem na uczestnika. Polega na stworzeniu w obrębie grupy klimatu zdrowej rywalizacji. Dzięki temu jednostka zostaje zmotywowana do systematycznego udziału w zajęciach.
Metoda samowychowania występuje w przypadku kiedy uczestnik przez inspiracje czerpane od instruktora bądź z własnej chęci rozpoczyna czynności wychowawcze i „poznawczo-prakseologiczne”l4.
14 Kielbasiewicz - Drozdowska I.: Teoria i metodyka rekreacji (Zagadnienie podstawowe), Poznań 2001, s. 243 - 244.
18