1629289652

temperatury w całej objętości próbki (np. co najmniej 10 mm w ośrodku ciekłym oraz 30 mm w gazowym). Po nagrzaniu/oziębieniu próbka powinna zostać złamana w ciągu 5 sekund. Jeżeli w trakcie badania próbka nie została złamana, lecz tylko zgięta, zużyta energia nie może stanowić wyniku udarności.

W czasie zniszczenia próbek mogą powstać trzy rodzaje złomu:

• złom kruchy - pęknięcie próbki bez wyraźnych odkształceń plastycznych

• złom poślizgowy - pęknięcie nastąpiło po przekroczeniu granicy plastyczności. Widoczne odkształcenia plastyczne

• złom z rozwarstwieniem - przełom wykazuje duże rozwarstwienie wynikłe z anizotropowości materiału

Udarność próbki określa się na podstawie zależności:

KC = —

S„

gdzie K (KV lub KU) oznacza pracę złamania [J], So - pole przekroju poprzecznego próbki w miejscu karbu [cm²].

Jeżeli złom na powierzchni próbki wykazuje pęknięcia hartownicze, pęcherze, wtrącenia niemetaliczne lub kiedy przebiega linią łamaną, to taką próbę uważa się za nieudaną. Jeżeli próbka w czasie badania nie uległa złamaniu, natomiast przeszła między podporami młota to w sprawozdaniu z badania umieszcza się uwagę „nie złamana”, zaś wartość udarności ujmuje się w nawias. Jeżeli próbka nie złamała się i nie przeszła przez podpory, co oznacza dużą udarność materiału, to w sprawozdaniu zapisuje się „ nie złamała się”, a przed wartością K umieszcza się znak „>”.