1629290347

równoległej albo szeregowej. W ciągu ostatnich lat widać wyraźne odchodzenie od wykorzystywania interfejsu równoległego w transmisji. Związane jest to z możliwością uzyskania, coraz wyższych prędkości transmisji szeregowej. Dotąd główną zaletą rozwiązań równoległych, była wysoka prędkość transmisji. Poważną wadą jest jednak konieczność prowadzenia wielożyłowych przewodów pomiędzy urządzeniami oraz ograniczony zasięg komunikacji, a wobec nowych wymagań (m.in. transmisji bezprzewodowej) prym przejmują rozwiązania stosujące interfejsy szeregowe.

Obecnie gama protokołów sieciowych oferowanych przez producentów jest bardzo bogata, dlatego w ramach swojej pracy opiszę tylko te najbardziej popularne stosowane w komunikacji z czujnikami inteligentnymi. Wybór konkretnego rozwiązania zależy najczęściej od rozwiązań stosowanych już wcześniej w danej gałęzi przemysłu. I tak możemy rozróżnić według zastosowań rozwiązania:

•    ogólne - I²C, SPI, SMBus, MicroLAN (1-wire),

•    przemysłowe - CAN, Modbus, PROFIBus,

•    dedykowane - IS², SSI.

Z punktu widzenia czujników inteligentnych, bazowym systemem, często obecnie stosowanym w różnych odmianach jest I²C {Philips) [8], Podstawową zaletą są niewielkie wymagania sprzętowe konieczne do zastosowania tego systemu, lecz poważną wadą skomplikowany protokół transmisji danych. W transmisji korzysta z linii dwuprzewodowych, gdzie jedna służy jako linia zegara (SCL), druga jest linią danych (SDA). System dzięki adresowaniu potrafi obsłużyć do 127 czujników. Częstotliwość transmisji wynosi maksymalnie 400kHz, dlatego służy głównie do obsługi urządzeń nie wymagających dużej prędkości transmisji. Znaną odmianą I²C jest System Management Bus (SMBus) firmy Intel [9], Wprowadza dodatkowo system alarmów, obsługę przerwań oraz znacznie ogranicza wymagania co do mocy układów zasilających.

Konkurencyjnym standardem jest Serial Peripheral Interface (SPI) firmy Motorola [10], W transmisji wykorzystywane są4 linie sygnałowe: zegar (SCLK), dwie linie danych (MOSI, MISO) oraz sygnał sterujący (SS). W porównaniu do I²C lepiej funkcjonuje z urządzeniami korzystającymi ze strumieniowania danych, ale brak adresowania utrudnia wykorzystanie go w trybie master multi slave.

Wartym uwagi jest również zaproponowany przez firmę Dallas Semiconductor standard MicroLAN, nazywany również 1-wire [11], Umożliwia komunikację w trybie jeden master multi slave. Adresowanie rozkazów odbywa się za pomocą