1907967668

2. Uproszczona strategia identyfikacji punktów stałych w niewielkiej sieci kątowo-liniowej

2.1. Stałość układu odniesienia i proces identyfikacji układu odniesienia

Na układ odniesienia składają się dwa elementy: baza odniesienia i układ współrzędnych. Bazę tę stanowi odpowiednio liczny zbiór punktów materialnych (znaków w terenie), spełniających określone kryterium stałości wzajemnego położenia w czasie, względem których są wyznaczane przemieszczenia innych punktów [Prószyński, Kwaśniak, 2006]. Punkty te powinny być lokalizowane poza strefą wpływów czynników mogących powodować ich przemieszczenia. Z bazą związany jest układ współrzędnych służący do zapisu pozycji punktów, wektorów przemieszczeń i ich charakterystyk dokładnościowych, który jest niejako elementem pomocniczym układu odniesienia. Układ jest powiązany z konkretnym momentem czasu (epoką), w której go przyjęto. Warunkiem podstawowym wyznaczenia przemieszczeń (pomiarów i obliczeń realizowanych w kolejnych epokach) jest właśnie zachowanie stałości położenia poprzez punkty sieci odniesienia, czyli znaki pomiarowe osadzone w sposób i w miejscach potencjalnie zapewniających ich stabilność. Układ odniesienia może być określany jako stabilny bądź niestabilny, w zależności od tego czy punkty tworzące bazę nie doznają lub doznają w czasie wzajemnych przemieszczeń wykraczających poza przyjęte kryterium wzajemnej stałości. W przypadku, gdy punkty bazy odniesienia doznają w czasie wzajemnych przemieszczeń może to dyskwalifikować je jako punkty odniesienia.

Identyfikacja układu/bazy odniesienia to proces polegający na poszukiwaniu w zbiorze potencjalnych punktów odniesienia podzbioru punktów wzajemnie nieprzemieszczonych, który realizowany jest na podstawie odpowiednio przetworzonych wyników pomiarów [Lazzarini, 1977; Prószyński, Kwaśniak, 2006]. Aby zrealizować ten proces i potwierdzić stabilność wybranych punktów stanowiących układ odniesienia, wskazać które punkty należy przyjąć jako stałe (w danej epoce pomiarowej) stosuje się odpowiednie, niekiedy bardzo rozbudowane strategie obliczeniowe. Identyfikacja może stanowić odrębny proces, jak również może

12