1907967680

1. Wstęp

Obserwowany w ostatnich latach szybki rozwój techniki wymaga umiejętności dostosowania się do zmieniającej się rzeczywistości. Dotyczy to także branży geodezyjnej. Coraz nowocześniejszy sprzęt i nowe instrumenty przyczyniają się nie tylko do zwiększenia szybkości i niezawodności pracy geodety ale niejednokrotnie wymuszają też zmianę samej technologii pomiaru. Mimo, że zadania stawiane przed geodetą często nie zmieniają się od lat, to jednak obecnie ten sam efekt można osiągnąć przy znacznie mniejszym nakładzie pracy i porównywalnej lub wyższej dokładności. Powtórne spojrzenie na wydawałoby się dobrze znane zagadnienia, nierzadko owocuje zupełnie nowymi rozwiązaniami znacznie usprawniającymi istniejącą technologię.

Przykładem takiego zagadnienia jest strategia identyfikacji punktów stałych w niewielkiej sieci kątowo liniowej stanowią. Przy wyznaczaniu przemieszczeń, ze względu na specyfikę różnych obiektów inżynieryjnych, bezwzględnie musi być stosowane podejście interdyscyplinarne. Nieodzowny jest według [Prószyński, Kwaśniak, 2006] współudział, bądź merytoryczny nadzór, mechanika konstrukcji, bądź/i geotechnika. Niekiedy, w części prac, konieczny jest również udział mechanika precyzyjnego, elektronika czy też programisty [Deska, 2013]. Wyznaczane przemieszczenia zwykle dzieli się na względne i bezwzględne. Przemieszczenia bezwzględne uzyskiwane są przez pomiar punktów w przyjętym układzie odniesienia [Bryś, Przewłocki, 1998; Lazzarini, 1977; Prószyński, Kwaśniak, 2006] i informują one nie tylko o przesunięciach punktów obiektu objętych pomiarami kontrolnymi, ale również o ich wzajemnych zmianach położenia - tak jak przemieszczenia względne wyznaczane w układzie badanego obiektu. Przy projektowaniu pomiaru szczególnie istotne jest ustalenie rozmieszczenia punktów sieci kontrolnej, dobór typu znaków i sposobu ich stabilizacji. W trakcie opracowania wyników pomiaru zasadniczą rolę odgrywa proces identyfikacji układu odniesienia [Prószyński, Kwaśniak, 2006].

Kolejnym problemem omawianym w niniejszej monografii jest pomiar i wyznaczenie imperfekcji geometrycznych obiektów powłokowych, takich jak np. chłodnie kominowe. W cienkościennych konstrukcjach powłokowych najważniejszym parametrem jest właściwy kształt. Dzięki odpowiedniej krzywiźnie, w obiektach tych występuje błonowy stan naprężeń (powłoki bez-momentowe), co oznacza, iż nie występują siły rozciągające [Hill, 1990; Led-woń, 1967]. Dzięki tej właściwości ścianki powłoki mogą być znacznie cieńsze niż przy budowlach tradycyjnych (grubość powłoki hiperboloidalnej w najcieńszym miejscu może wynosić tylko Mcm). Niestety, błędy wykonawstwa

5