1935182340

Strona | 19

MŁODY J U RYSTA

rynku właściwym nie jest konieczne, aby konkurencja nie występowała nań w ogóle: „Pozycja taka [dominująca] nie wyklucza istnienia pewnego stopnia konkurencji, inaczej niż ma to miejsce w przypadku monopolu i quasi-monopolu, ale umożliwia przedsiębiorstwu -które czerpie z tego korzyści - jeśli nie określać, to przynajmniej mieć istotny wpływ na warunki, w jakich konkurencja będzie się rozwijać, w każdym razie zaś - [umożliwia] działanie w sporym zakresie niezależnie od tejże [konkurencji], tak długo, jak działanie to jest ze szkodą dla przedsiębiorstwa” (pkt 39). Z powyższymi judykatami, wydanymi na podstawie art. 86 TEWG, korespondują przesłanki sformułowane przez Trybunał w wyroku w Gencor³¹ na potrzeby stosowania Rozporządzenia 4064/89, przejęta przez Komisję w Wytycznych w sprawie oceny horyzontalnego połączenia przedsiębiorstw na mocy rozporządzenia Rady w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw³², zgodnie z pozycją dominującą mamy do czynienia wtedy, gdy: „jedno lub więcej przedsiębiorstw dysponuje siłą ekonomiczną pozwalającą na zapobieżenie utrzymaniu skutecznej konkurencji na właściwym rynku poprzez stworzenie możliwości działania w dużej mierze niezależnie od konkurencji, klientów i ostatecznie konsumentów” (pkt 170).

Wyznaczywszy, pierwszej kolejności, rynek właściwy (produktowo, geograficznie oraz czasowo), następnie należy przystąpić analizy, czy przedsiębiorstwu można przypisać zajmowanie pozycji dominującej. Analiza ta obejmuje szereg czynników, wśród których największe znaczenie ma struktura udziałów w rynku właściwym³³. Innymi słowy: analizę opiera się na dwojakiego rodzaju dowodach: udziale w rynku oraz innych czynnikach sprzyjających dominacji³⁴. Zasadniczo, w orzecznictwie Trybunału oraz Sądu (wcześniej „Sąd Pierwszej Instancji”, dalej łącznie „Sąd) przyjmuje się, że próg udziału w rynku konstytuujący pozycję dominującą wynosi 40%³⁵, w niektórych orzeczeniach próg ten

³¹    Wyrok Trybunału w sprawie T-102/96 Gencor v. Komisja Zb. Orz. 199911-753.

³²    Dz.Urz.UE.C Nr 31, str. 5.

³³    S. Marco Colino, Competition law of the EU and UK, Oxford 2011, wyd. 7, s. 269 i n. Autorka wskazuje, w zależności od wysokości udziałów w ty nku właściwym, należy przyjąć: 70% i więcej - prawie na pewno mamy do czynienia z pozycją dominującą: 50-70% - możemy domniemywać, że istnieje pozycja dominująca: 40-50 % - udział mieszczący się w tym przedziale może wspierać tezę o istnieniu pozycji dominującej, opartą jednak na innych argumentach: poniżej 40 % - jest wysoce nieprawdopodobne, że mamy do czynienia z pozycją dominującą, chyba że przemawiają za tym inne argumenty.

³⁴    Problem nadużywania pozycji dominującej, Warszawa 2003, s. 12-13.

³⁵    Tak Trybunał np. w wyroku w sprawie C-85/76 Hoffman-La Roche v. Komisja (patrz przyp. 7); por. również A. Jurkowska-Gomulka [w:] Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Komentarz, t. II. Art. 90-222, red. K Kowalik-Bańczyk. M. Szwarc-Kuczer, A. Wróbel. Warszawa 2012, s. 324-325. Co więcej, w pkt. 14 Komunikat Komisji — wytycznych w sprawie priorytetów, którymi Komisja będzie się kierować przy