1935182506

Kiedy Brytania otrzymała mandat nad Palestyną na koniec I wojny światowej, populacja Palestyny w 95% składała się z muzułmańskich i chrześcijańskich Arabów, a tylko w 5% z Żydów, wielu z nich przybywało z Rosji w ramach różnych kolonizacyjnych planów syjonistów. Palestyńczycy mogli prześledzić swoją historię do ponad 2.000 lat. Mieli dużo większe słuszne roszczenia do Palestyny niż mieli, na przykład, Europejczycy do Stanów Zjednoczonych. Ale narzucenie planu politycznych syjonistów na W Brytanię uruchomiło łańcuch wybuchowych zdarzeń prowadzących do wypędzenia Palestyńczyków z ich własnego kraju, strasznego problemu palestyńskich uchodźców, cynicznego wykorzystania go przez Związek Sowiecki, i kryzysu na Bliskim Wschodzie, którego rezultatem były okresowe konflikty militarne narodów arabskich z syjonistycznym krajem Izrael.

KIM SĄ ŻYDZI?

Jednym z najmocniejszych emocjonalnych argumentów wykorzystywanych przez politycznych syjonistów w ustanowieniu państwa na ziemi innego narodu, jest to, że oni mają specjalne prawo moralne i religijne do "krainy swoich przodków". Ogromna większość tych zwanych Żydami, prawdopodobnie 85%, nie ma żadnych relacji w ogóle z Palestyną.

THE UNIVERSAL JEWISH ENC YCLOPAEDIA opowiada historię wielkiego Imperium Chazarskiego w Azji środkowej, ludu mieszanego pochodzenia spokrewnionym z Mongołami i Turkami. Był on wyjątkowo bojowniczy ale i zdolny. Prawdopodobnie pod koniec VIII wieku król Bulan, po zaproszeniu przedstawicieli judaizmu, chrześcijaństwa i islamu, zdecydował, że judaizm będzie religią państwową.

Wybitny żydowski historyk, prof. H Graetz, w HISTORII ŻYDÓW [History of the Jews] zajmuje się stopniowym judaizowaniem Chazarów, pisze o tym jak judaizm stał się fundamentalnym prawem państwa, że jedynie żydowscy władcy mogą zasiadać na tronie. Chazarowie byli pierwszym społeczeństwem ludu nazwanego później Żydami w Europie wschodniej. W końcu rozproszyli się w Rosji, Europie wschodniej, a następnie w zachodniej Europie. Oczywiście było znaczne pomieszanie się ich z innymi ludami na przestrzeni stuleci, ale ta grupa Żydów, powszechnie nazywana Aszkenazyjczykami, nie może rościć sobie żadnego pokrewieństwa z Palestyną. Mała grupa mniejszościowa Żydów, Sefardyjczycy, przez stulecia żyła w pokoju i zgodzie z ludami arabskimi.

Oni na wiele sposobów różnią się od Żydów aszkenazyjskich, łącznie z wyglądem. Jednym z najwybitniejszych członków tej grupy był brytyjski premier Benjamin Disraeli, którego powieści ujawniły, że dobrze rozumiał potęgę międzynarodowych finansów. Powiedział, że "światem rządzą bardzo inni ludzie niż wyobrażają sobie ci którzy nie są za kulisami".

Słynny pisarz dr Oscar Levy był również sefardyjskim Żydem, prześladowanym przez syjonistów z powodu jego krytycznych antysyjonistycznych prac.

Polityczny syjonizm powstał wśród (aszkenazyjskich) Żydów Europy wschodniej, jego filozoficzną koncepcję władzy przedstawił Theodor Herzl w PAŃSTWIE ŻYDOWSKIM [The Jewish State], pracy pierwotnie zatytułowanej DO ROTSZYLDÓW [Address to the Rotschilds],

Politycznemu syjonizmowi mocno sprzeciwiali się wybitni Żydzi z Zachodu. Wybitny amerykański Żyd,

Henry Morgenthau, Snr., podsumował uczucia swoich kolegów antysyjonistycznych Żydów komentarzem, że "syjonizm jest najpotworniejszym błędem w żydowskiej historii. . . Jest regresem w najczarniejszy błąd, a nie progresem w kierunku światła. . . jest zdradą, jest propozycją wschodnioeuropejską, wymyśloną w tym kraju przez amerykańskich Żydów, za którą, gdyby miała odnieść sukces, najwięcej zapłacą amerykańscy Żydzi tym co zdobyli: wolnością, równością i braterstwem".