1941125407

ganda niemiecka znajdowała duży posłuch na terenie Estonii. Traktat Warszawski z 17 marca 1922 r. był w znacznym stopniu Jego zasługą.

W roku 1928 gen. Laidoner brał udział jako delegat Rządu Estonii w obchodzie święta 11. listopada w Warszawie. Nastąpiło wówczas spotkanie Jego z Marszałkiem Polski Piłsudskim. Spotkanie odbyło się w atmosferze nadzwyczaj serdecznej i Marszałek Piłsudski pożegnał gen. Laidonera jak przyjaciela, jak to stwierdza świadek tego spotkania, pułkownik Z. Jakobsen, ówczesny attache wojskowy Estonii w Warszawie. Sympatie gen. Laidonera dla Polski są zresztą powszechnie znane. Zaszczepił On przyjaźń dla Polski w armii estońskiej, popiera w społeczeństwie każdą przychylną dla polaków inicjatywę. Od chwili założenia Towarzystwa Estońsko-Polskiego w Tallinnie gen. Ladoner jest jego honorowym prezesem.

V. Saretok,

Ś. p. J. F. Seljamaa

b. Minister Spraw Zagranicznych Estonii

Dnia 18 czerwca 1936 r. zmarł J. F. Seljamaa, b. Minister Spraw Zagranicznych Estonii, zwolennik i jeden z wybitnych współtwórców zbliżenia między Polską a Estonią. Pamiętamy Jego stosunkowo niedawną (w maju 1934 r.) wizytę w Warszawie, podczas której Towarzystwo Polsko-Estońskie witało go obiadem w Oficerskim Yacht Klubie (24 maja 1934 r.) i nie zapomnimy o całości Jego zasług dla współpracy polsko-estoń-

^skiei'    Komitet Redakcyjny.

wraz z Jiiri Vilmsem Estońską Partię Pracy i po śmierci Vilmsa zostaje Prezesem komitetu tej partii (do r. 1922). Wybrany w końcu r. 1917 do konstytuanty rosyjskiej, w r. 1918 składa deklarację, w imieniu wszystkich posłów estońskich niekomunistów, że Estonia nie może współpracować z Rosją bolszewicką. Po ogłoszeniu niepodległości Estonii (24 lutego 1918 r.), prowadzi w imieniu Rządu Estońskiego pertraktacje z Rosją i Aljan-tami w celu uznania przez nich wolnego

Julius Friedrich Seljamaa, mąż stanu i dyplomata estoński, urodził się w Sindi koło Parnu 27 marca 1883 r. Po ukończeniu nauki w szkole początkowej w Sindi, skończył następnie 2 czerwca 1902 r. szkołę nauczycielską w Valku i rozpoczął pracę nauczycielską w szkole początkowej w Taali, której w r. 1905 został dyrektorem. Od r. 1909 do 1914 był dyrektorem szkoły początkowej w Rak-vere. W r. 1915 zdał w Petersburgu egzamin maturalny i studiował prawo na tamtejszym Uniwersytecie od r. 1915 — 1918. Jednocześnie pracuje jako współredaktor, następnie zaś redaktor dziennika estońskiego w Petersburgu „Pea-linna Teataja" (Informator Stołeczny). Seljamaa jest jednym z pierwszych, który w dniach rewolucji rosyjskiej w r. 1917 propagował, na łamach swego pisma, ideę autonomii estońskiej. Jest on wówczas jednym z najczynniejszych członków Związku Republikanów Estońskich i jako jego przedstawiciel wchodzi w r. 1917 do Parlamentu Autonomnej Estonii, pełniąc funkcje wiceprezydenta od 1918 — 1919 r. W r. 1917 zakłada

13