1941126694

Wiosny Teatralnej. W dalszej kolejności mamy pisarzy Młodej Polski¹ i XX -lecia międzywojennego', do których również sięgali studenccy reżyserzy.

Największym powodzeniem cieszyła się literatura współczesna, której twórcy stanowią ponad 2/3 ogólnej liczby' nazwisk. Właśnie z autorami współczesnymi łączą się cztery polskie prapremiery - „Przyczynku do teorii uczłowieczania w procesie edukacji" A. Bonarskiego w wykonaniu ST „Prób" z Torunia w czasie II SWT. „Szymona Słupnika" A. Marczewskiego Studenckiego Teatru „Cytryna" z Lodzi podczas V SWT, „Paternoster" II. Kajzara pokazywanego przez Studencki Teatr „Pstrąg" również z Łodzi w tym samym roku oraz „I.aor albo posłuchajcie mandolin" S. Czycza w wykonaniu „Gongu 2" z Lublina w czasie VI SWT.

W regulaminie VI SWT czytamy, iż każdy zespół zobowiązany jest do przygotowania programu będącego prapremierą utworu scenicznego polskiego autora współczesnego. Organizatorzy festiwalu zakładali dowolność w wyborze autora, jednocześnie zaznaczając, iż jury będzie preferowało debiuty dramaturgiczne pisarzy związanych ze środowiskiem studenckim. Wymóg regulaminowy zaowocował czterema debiutami dramaturgicznymi w czasie VI Wiosny Teatralnej i jednym w czasie VII. Były to: „Spisek" Z. Hejduka w inscenizacji Teatru 77 z Lodzi. „Senator lecący i dwaj donatorzy" M. Żenniego przygotowany przez lubelski „Gong 2". „Koncert” A. Szoski w Teatrze 38 z Krakowa. „Bajeczka o tym czy warto myć zęby. czyli nauszniki zausznika" .1. W. Paluchowskiego i A. Czarneckiego w wykonaniu Studenckiego Teatru Małych Form „Sala 10" z Poznania oraz „Wojna i spokój" M. Domańskiego pokazywanego przez Kabaret Dramatyczny „Stern" z Warszawy.

Jeżeli chodzi o drugi obszar - tzn. scenariusze oparte na literaturze obce j to zdecydowanie najwięcej korzystano z twórczości naszych wschodnich sąsiadów. Na 43 nazwiska aż 15 pozycji to pisarze rosyjscy i radzieccy. W dalszej kolejności mamy twórców francuskich (F. Villon. G. Apollinairc. L. Aragon. J. P. Sartre. E. Ionesco), amerykańskich (M. Twain. A. Macl.eish. W. Saroyan. E. Albee). niemieckich (B. Brecht. P. Handke. G. Grass), brytyjskich (.1. Joyce. G. Green. S. Beckett). belgijskich (M. de Ghelderode. Cli. de Coster). Jest również przedstawiciel literatury hiszpańskiej (M. Cenantes). austriackiej (F. Kalka), szwedzkiej (P. l.agerkvist), czeskiej (B. Hrabal) i indyjskiej (R. Tagore).

Natomiast w klasyfikacji indywidualnej na pierwszym miejscu znajduje się Bertolt Brecht. Z jego nazwiskiem łączą się cztery spektakle przygotowane przez młodych twórców. W czasie 1 Wiosny lubelski „Gong 2" pokazał „Pieśni i songi pana Brechta", a Studencki Teatr „Alternatywa" z Poznania sztukę „Wyjątek i reguła". Studencki Teatr „Argos" z Torunia wystawił w 1969 roku spektakl pt. „Karabiny” w oparciu o dwie sztuki Brechta - „Karabiny pani Carrar” i „Kariera Artura U i". Podczas VI Wiosny Teatralnej pokazywany był spektakl „Unibos" przez Studencki Teatr „Pstrąg” z Lodzi. Autor scenariusza -Jerzv Hutek - wykorzystał m.in. fragmenty „Rozmów uchodźców" Brechta.

Do najstarszych tekstów literatury powszechnej, w oparciu o które powstawały scenariusze sztuk, należy „Biblia". Była ona inspiracją dla czterech spektakli: „Księgi 1 lioba" zaprezentowanej przez Teatr 38 z Krakowa (V SWT). „Wieczerzy" Teatru Elizejskiego z Warszawy (VII SWT). „Snu Jakuba"

89

1

Tadeusz Miciński, Stanisław Wyspiański. Bolesław Leśmian. Stanisław Witkiewicz (ojciec): ^: Witkacy Stanisława Przybyszewska. Stefan Żeromski. Bruno Jasieński. Witold Wandurski. Bruno Schulz;