1999020650

(35) ZARYS HYDROGRAFII KAMYKU 35

wiednio krótsze — od 10 do 30 minut. W porcie Kopenhaskim zanotowano w 19.111.1907 prócz krótkich wibracyj z okresem 2 minut duże fale po przejściu burzy z okresem 37 minut.

Na Bałtyku wschodnim opisuje W e s t p h a 1 sejsze z Piławy i Kłajpedy, które niewątpliwie były związane z kołysaniem całej masy wody między Ólandem lub Ławicą Środkową a Prusami Wschodnimi; było to falowanie, powtarzające się co 200 minut, oczywiście dzięki dużym rozmiarom basenu; amplituda wynosiła od 8 do 15 cm.

Fig. 4.

Krzywa sejsz w porcie kilońskim w dniu 17 stycznia 1899,

(według KriimmePa).

Enreyistrement des seiches au port de Kieł, le 17 janvier 1899;

periode 112 minutes, amplitudę 30 cm.

Pewną osobliwością Bałtyku jest zjawisko t. zw. po niemiecku „Seebar”^ł). Zaznacza się ono w postaci pojedynczej lub kilku następujących po sobie fal o wysokości 1 a nawet 2 metrów, które niespodziewanie, przy najpiękniejszej pogodzie, mogą zwalić się na brzeg w ciągu kilku minut i wyrządzić rybakom i osadom przybrzeżnym duże straty. Na szczęście wydarza się to dość rzadko, zwykle co kilkadziesiąt lat w tym samym miejscu. Natura tego zjawiska, jak i podobnych, zwanych po niemiecku „Seeschiessen", „Wasserschuss , „Nebel riilpse” czy „Luftpuffe” nie jest jeszcze dostatecznie wyjaśniona. Jedni widzą w tym przejawy sił sejsmicznych, inni łączą je z falami sej' szowymi, prawdopodobnie jednak powstają one przez zwalenie się na powierzchnię morza masy wody niesionej przez trąbę morską, czy przez uderzenie pojedynczego szkwału o powierzchnię morza.

^J) ,.Bar“ — dawne ,.Bahre“ znaczy tyle co fala.