to
otrzymać każdy (za opłatą), kto napisze do Laboratorium Sztucznej Inteligencji, które mieści się przy Placu Techniki 545 (pokój 817).
W ramach projektu MAC wiele uwagi poświęca się kwestii pisania przez komputery programów dla nich samych. Chodzi mianowicie o to, by maszyna potrafiła ułożyć program na podstawie opisu działania, które ma być wynikiem pracy tegoż programu. Odwołajmy się tu do opisu działania robota-dozorcy w rozdziale czwartym: do takiego opisu komputer sam powinien napisać program. Mając ów cel na względzie stworzono nawet zespół badawczy
— Automatic Programming Group — który pracuje nad technikami i językami programowania, jakie najbardziej odpowiadałyby maszynom cyfrowym. Projekt MAC przyczynił się- zresztą do wcześniejszego powstania interesujących opracowań tego typu, jak języki Planner i Conniver — bardzo obiecujące narzędzia do przekazywania wiedzy systemowi komputerowemu. Automatyzacja programowania jest poniekąd pewnym zawężeniem tematu
— sztuczna inteligencja wniosła bowiem wielki wkład w opracowywanie systemów do automatycznego projektowania samych komputerów. Pionierskim opracowaniem programu komputerowego do automatyzacji projektowania maszyn był system ICES, którego koncepcja zrodziła się w 1964 r. właśnie w M. I. T.
Automatyczne programowanie nabrało szczególnego znaczenia w momencie gdy coraz bardziej złożone komputery zaczęły wymagać coraz bogatszych bibliotek programów, mających nieraz po kilkaset pozycji, z których każda mogła zawierać tysiące rozkazów. Maszyna wykonuje same operacje obliczeniowe znacznie szybciej niż nasz mózg, natomiast przygotowanie dla niej programu działań fw mózgu odbywa się ono prawie natychmiast) wymaga
187