2121401859

92 KAZIMIERZ DOBROWOLSKI

stoi na wysokim poziomie. Artysta nie był biegłym rysownikiem, jak świadczy rzut oka na postać Chrystusa. Pod względem stylistycznym uderzają ślady maniery linearnej, gdyż postać Zbawiciela otoczono wyraźnym konturem; niemniej jednak przez wprowadzenie półtonów zmierza minjator do modelowania. Koloryt minja-tury spokojny w przeciwstawieniu do bardziej jaskrawych barw bordjur. W zasadniczych rysach przypomina omawiany zabytek inne pomniki minjatorstwa polskiego XV w. i schyłku XIV stulecia '.

Kim był twórca minjatury i ornamentów? Porównanie trzech iluminowanych kodeksów, pisanych przez Złotkowskiego, pozwala stwierdzić dość znaczne różnice stylistyczne minjatur. Można stąd wnosić, że osoba pisarza nie pokrywała się w tym wypadku z artystą.

Dziejów kodeksu nie można niestety dokładniej odtworzyć. Zapiska marginalna na k. 49^r z XVII w., przyniszczona i częściowo nieczyte!na:« Al molto Redo Pare(!) fra Paulo della Tewadi (?) ...habitante in Necworo» (?) wskazywałaby, że modlitewnik znajdował się może w tym stuleciu na ziemi włoskiej. Jak świadczy exlibris, modlitewnik przed zakupieniem go przez British Mu-seum w r. 1912, był w posiadaniu rytownika Williama Harcourta Hoopera.

III.

Przejdźmy do treści modlitewnika. Zachowana część zawiera następujące teksty:

I.    K. 1^r — 15^r. Franciscus Petrarca, Septem psalmi poeniten-

tiales.

«Francisci petrarce poete laureati psalmi septem ad Sacramors depomeriis monachum Cisterciensis ordinis» (rubro). «Primus psal-mus. Hey michi misero quia iratum adversum me x misericorditer sustenta me ne corruam sub extremis. Gloria patri». Poczem zapiska podana wyżej na str. 89. Tekst tych psalmów pokrywa się z najstarszemi wydaniami (np. wydanie z r. 1496 = H* 12749). O dedykacji Sacramorsowi de Pommiers zob.: Petrarca, Epistolae rerum, senilium X, 1.

II.    K. 15^v. Arma Christi (minjatura wyżej omówiona).

¹ Zob. K. Dobrowolski, Przyczynki do dziejów średniowiecznej kultury polskiej z rękopisu szczyrzyckiego, Kraków 1927, str. 24.