Na przełomie 1956 i 1957 roku, w licznych miejscowościach kraju zaczęły wyodrębniać się ze Związku Młodzieży Polskiej (ZMP) grupy aktywnej młodzieży. W wyniku jednoczenia się tych grup powstał Rewolucyjny Związek Młodzieży (RZM), a na Śląsku i w Nowej Hucie - Związek Młodzieży Robotniczej (ZMR). Odradzać się zaczął Związek Młodzieży Wiejskiej (ZMW). Podjęto także próby tworzenia - w oparciu o Stronnictwo Demokratyczne - Związku Młodzieży Demokratycznej (ZMD).
W Warszawie odbyła się narada przedstawicieli RZM i ZMR. Delegaci postanowili połączyć oba ugrupowania i utworzyć Związek Młodzieży Socjalistycznej (ZMS). Wybrano Tymczasowy Komitet Centralny(TKC), którego I sekretarzem został Józef Lenart, a członkami Sekretariatu wybrano: Krzysztofa Gaertiga (ekonomista, Szczecin), Jerzego Grotowskiego (asystent w PWST Kraków), Bernarda Hałupkę (górnik,Katowice), Ludwika Mikruta (sekretarz TKC), Jana Nitę (hutnika, Kraków Nowa Huta), Eugeniusza Noworytę (sekretarz TKC), Eugeniusza Pajestkę (górnik, Jaworzno), Marcina Raszkę (dziennikarz Gdańsk), Felicję Rapaport (sekretarz TKC), Grzegorza Sokołowskiego (ekonomista, Łódź), Piotra Sipowicza (nauczyciel, Białystok) i Juliana Wielgosza (technik budowlany, Rabka).
Odbyło się ostatnie posiedzenie Zarządu Głównego ZMP. W przyjętej uchwale ZG stwierdzał m in.: „Zarząd Główny wobec rozwiązania większości ogniw organizacji postanawia rozwiązać się. (...) Postępowy ruch młodzieży odradza się obecnie w nowych formach. Powstaje Związek Młodzieży Socjalistycznej i Związek Młodzieży Wiejskiej. (...) Przystępujcie do działania w nowopowstałych organizacjach"