223428100

145.

Recenzje

miast. Jednakże tylko dwa referaty odpowiadały tej nazwie — G. H ó h 1 a o typach miejscowości targowych we wschodniej części Dolnej Frankonii i K. W i-c h e g o o funkcjonalnych typach miast w Maroku. Dwa następne — J. K. R i p-p e 1 a o późnośredniowiecznym przemyśle hutniczym na północno-zachodnim skraju Harzu i W. Thauera o problematyce uchodźców w małym regionie Frankonii — mogłyby się z powodzeniem znaleźć w innych zespołach tematycznych.

Wreszcie czwarty typ referatów stanowią wypowiedzi na posiedzeniach branżowych organizacji geograficznych. W zespole geografów-praktyków, któremu przewodniczyli W. V e t t e r i H. Schamp, G. Isbary zapoznał słuchaczy z systemem kształcenia geografów holenderskich i ich rolą w życiu społeczno-gospodarczym. W. L e n z mówił o pracy geografa w wydawnictwach, a P. Molier o pracy geografa w planowaniu przestrzennym. Natomiast na posiedzeniu geo-grafów-nauczycieli, którzy obradowali pod przewodnictwem J. W a g n e r a referaty poświęcono nauczaniu geografii w szkołach średnich (E. F. W a r n e c k a), podstawowych (H. E b i.n g e r) i zawodowych (L. Srok a).

Samo wyliczenie referatów w grupach tematycznych wskazuje na główne kierunki zainteresowań geografów zachodnioniemieckich, którzy główną uwagę poświęcili problemom geografii fizycznej oraz zagadnieniom przekształceń krajobrazu kulturalnego, przy czym często w sposobie podejścia dominował element wizualny. Geografii ekonomicznej i społecznej poświęcono wybitnie mało miejsca, na tym tle bardziej zrozumiałe są wyrzekania G. Isbarego o nieznacznej roli geografów NRF w planowaniu, uzupełnione dyskusyjnym komentarzem K. B r ii n i n g a na temat niedostatecznego przygotowania geografów przez uczelnie do tego typu pracy.

Doświadczenie geografów zachodnioniemieckich znalazło swój wyraz w interesującym zestawie referatów w poszczególnych sekcjach, gdzie przyczynki szczegółowe wygłaszane były na ogół na tle ogólnych ujęć problemowych, nakreślających w pewien sposób problematykę. Ten sposób podejści^ ma także walory dydaktyczne, pomagając mniej doświadczonym badaczom we właściwy sposób ustawić ich wypowiedź.

Na chwałę wydawców należy dodać, iż podjęli oni niełatwe zadanie zilustrowania publikowanych referatów i wśród około 200 ilustracji dali liczne kolorowe mapy i wykresy, znakomicie podnoszące wartość książki.

Leszek Kosiński

S. W. W o o 1 d r i d g e, D. L. L i n t o n. Structure, Drainage and Surface in South Easi England. G. Philip. London 1955, s. 176, 32 rys.

Przedmiotem tej geomorfologicznej monografii południowo-wschodniej Anglii jest rozwój rzeźby i sieci rzecznej na tle budowy geologicznej.

W przedmowie autorzy wskazują, że studium to zawiera materiały z roku 1939, uzupełnione najnowszymi wynikami rozważań nad odwodnieniem Wealdu oraz plejstoceńskim rozwojem rzeźby i sieci rzecznej Basenu Londyńskiego wraz z obszarami ekstraglacjalnymi, położonymi na południe od Tamizy. W pierwszych rozdziałach autorzy przeprowadzają analizę tektoniki podłoża paleozoicznego (s. 4—13) i struktur alpejskich (s. 14—33). Rozdziały IV i V są poświęcone oligo-mioceńskiej powierzchni zrównania (s. 34—44), zasięgowi transgresji morza plioceńskiego i jego wpływom na morfogenezę (s. 45—59). Obszerny rozdział VI zawiera analizę młodo-trzeciorzędowej sieci rzecznej na tle dzisiejszego jej układu i budowy geologicznej (s. 60—97). Rozdziały VIII, IX i X zajmują się zagadnieniem plejstoceńskich zmian sieci rzecznej w Basenie Londyńskim i rozwojem teras nad środkową i dolną Tamizą (s. 98—138). Rozdział XI dotyczy rozwoju teras rzecznych i spłaszczeń sto-

Przegląd Geograficzny — 10