2251772529

\

rządów, którymi pomierzono ponad 8000 km ciągów poligonowych. Osiągano wydajność miesięczną ck. 1600 km na jeden komplet instrumentów. Dla pomiarów na terenach zalesionych zbudowano specjalną antenę, którą można podnosić na 10—14 m nad ziemią.. Zasięg pracy tellurometru z taką anteną wynosi ok. 16 km. Do transportu w trudnym terenie używano helikopterów.

T. B.

GRAWIMETRIA GEODEZYJNA

1*13*    523.73/.75(43)    IGiK

MARZAHN K.: Das Deutsche Schweregrundnetz. PendeJ-messungen 1957. Niemiecka podstawowa sieć grawimetryczna. Pomiary wahadłowe 1957. Deutsch. Geodet. Ko.nm Reihe B, nr 23. cz. 6, 1958, A4. s. 19, poz. bibl. 5.

Wyniki obserwacji aparatem czterowahadłowym Askania, wykonanych w 1957 roku przez Niemiecki Geodezyjny Instytut Badawczy na 9 punktach niemieckiej podstawowej sieci wahadłowej oraz ich nawiązanie do Kopenhagi. Podano cykl obserwacyjny, redukcje, wyniki pomiarów ‘i opisy topograficzne punktów wahadłowych.

J. B.

114*    526.77:550.831(26)    IGiK

GRAF A.: Das Seegravimeter. Grawimetr morski. Son-derdruck Z. f. Insitrumentenk.un.de, 1958, nr 8, A4, ss. 11, rys. 19, poz. bibl. 2.

Na wstępie omówiono różne metody pomiarów grawimetrycznych na morzu. Następnie opisano grawimetr specjalny, przeznaczony do pomiaru siły ciężkości na pokładzie •statku. Na -zakończenie podano poprawki, które należy uwzględniać Drży morskich pomiarach grawimetrycznych.

T. Ch.

KARTOGRAFIA

115*    525.8:061.3(100)    IGiK

IMHOF E.: Die internationalen Kartographiekonferenzen 1958 in Evaston beii Chicago und in Washington. Międzynarodowe konferencje kartograficzne w 1958 r. w Evastcn koło Chicago i w Waszyngtonie. Schw. Z. Vermessiung. 1959, t. 57, nr 3, A5, s. 66—77, poz. bibl. 6.

Opisano przebieg konferencji kartograficznych, na których omawiano następujące grupy tematów: treściowe i formalne opracowanie map, nowości w zakresie techniki kreślenia i reprodukcji map, sygnatury i opisy map, meftody opracowywania map, automatyzacja w reprodukcji. Podano wykaz instytucji i firm kartogrficznych w USA, które uczesnicy konferencji zwiedzili.

T. B.

FOTOGRAMETRIA

116*    526.918.74:681.14    IGiK

BONIFACINO B.: Sulla determinazione numcrica eon cal-colo meccanico dei punti di appoggio per le levate aerofo-togram matni che. O liczbowym wyznaczeniu fotopunktów przy pomocy maszyn do liczenia. Boli. Geod. sci. aff. 1959, t. 18, nr 1, B5, s. 1—13, rys. 3, poz. bibl. 20.

Wymieniono różne studia nad mechanicznym obliczeniem niektórych zadań z zakresu topografii. Zestawiono wzory dla rozwiązania zagadnienia Maroka i jego pochodnych na maszynach matematycznych. Wzory te mogą znaleźć zastosowanie w fotogrametrii.

T B

117*    526.918.742:681.14    IGiK

GOTTHARD E.: Analytische Auswertung von Luftbild-paaren. Analityczne opracowanie stereogramów. Z. Ver-messungswesen, 1959, t. 84. nr 4, B5, s. 116—119.

Doświadczalnie wykonano zestrojenie stereogramu na stereokomparatorze oraz jego orientację zewnętrzną metodą analityczną, posługując się do obliczeń elektronową maszyną matematyczną firmy Zuse, typ Z22. Program obliczenia, obejmujący sprawdzenia bezbłędności identyfikacji fotopunktów. Obliczenie elementów orientacji wewnętrznej i zewnętrznej trwało po 4 minuty. Opisano przebieg obliczeń, ilustrując opis przykładem liczbowym.

T. B.

INSTRUMENTOZNAWSTWO

118*    526.33:526.913.2    IGiK

ZDOBNIKOW E. T.: Wysokotocznyj apliczeskij teodolit TWO--1. Precyzyjny teodolit optyczny TWO-1. Gieod. Kartograf. (Moskwa), 1959, nr 2, B5, s. 35—43, rys. 7.

Teodolit TWO-1 ma zastąpić teodolit TT2/6 w obserwacjach triangulacji I rzędu. Jest on mniejszy i lżejszy oraz wygodniejszy w użyciu od teodolitu TT2/6. Teodolit ma dw.e lunety — główną o powiększeniu 37 X do 62,5X i kontrolną o powiększeniu 3lX. Odczyt obu kół na zasadzie koincydencji kresek przeciwległych miejsc ldmbusa, z zaokrąglaniem do 1" można wykonać koincydencję dwóch sąsiednich kresek (starszej i młodszej). Libela na kole pionowym ma przewagę 10", libela nasadkowa — 4". Teodolit posiada pion optyczny ogniskowany w płaszczyźnie stóp śrub poziomujących. Oświetlenie elektryczne z jasnością regulowaną opornikiem. Ciężar teodolitu — 22 kg. Instrument pakuje się do dwóch futerałów metalowych i waży w opakowaniu 38 kg.

T. B.

119*    525.33:523.913.2    IGiK

BYRKIN P. A.: Riezultaty issliedowanji i paliewych ispy-tanji wysokotooznawo opticzeskawo tieodalita TWO-1. Wyniki badań i prób polowych precyzyjnego teodolitu optycznego TWO-1. Gieod. Kartograf. (Moskwa), 1959, nr 3, B5,

s.    11—21, rys. 4.

Przedstawi c-no wyniki badań laboratoryjnych i polowych. W laboratorium wykonano cały cykl badań, a w terenie pomierzono kąty na trzech punktach triangulacji I rzędu. Załączono uwagi i spostrzeżenia przy pracy teodolitu, co do obchodzenia się ,z nim. Badania potowe wykonywano metodą porównawczą, jednocześnie z teodolitem typu TT2/6. Z chronometrażu wynika, że nowy teodolit jest wydajniejszy w pracy o około 25°/o, przy tej samej dokładności wyników.

T. B.

120*    526.923:531.321.9    IG.ŁK

BREIN R.: Enitfemungsmessung mit ULtraschall. Pomiary odległości falami naddźwiękowymi. Z. Instrumentenkunde, 1959, t. 67, nr 3, A4, s. 65—67, rys. 2, poz. bibl. 6.

Wskazano możliwości zastosowania fal ultradźwiękowych w geodezyjnych pomiarach długości. Opisano zastosowanie tych fal do bezpośrednich pomiarów małych odległości w tunelu (pomiar profilu poprzecznego), do pomiarów ba-tymetrycznych oraz zastosowanie pośrednie, jako modulatora światła w dalmierzach elektrooptycznych.

T. B.

121*    526.923:537.228.4    IGiK

HILDEBRANDT K., SEIFFERT G.: Streckenmessung mit-tels modulierte-r Lichtstrahlung. Pomiar odległości przy pomocy światła modulowanego. Z. Instrumentenkunde, 1959,

t.    67, nr 3, s. 52—59, rys. 7, poz. bibl. 22.

Opisano dwa typy eJektrooptycznych dalmierzy, różniące się sposobem działania: dalmierze pracujące na stałej i na zmiennej częstotliwości modulacji. Rozpatrzono w drugim typie możliwości modulacji na kilku częstotliwościach. Opisano zasadnicze cechy kilku przyrządów będących już w użyciu.

T. B.

METODY OBLICZEŃ

122*    513 j192.2:526.5    IGiK

FORSTNER R.: Fehlergrenzen fur Flachenberechnungen. Granice błędów obliczenia powierzchni. Deutsch. Geodet. Komn., Reihe A, nr 29, 1958. A4, s. 51. rys. 8, poz. bibl. 22.

Błędy i granice błędów. Sposoby obliczania powierzchni: z miar oryginalnych i współrzędnych, półgraficzny i graficzny. Wzory na granice błędów: wpływy na kształt wzorów, różne postacie wzorów na granice błędów, porównanie różnych wzorów na granice błędów i zakres ich obowiązywania. Różne prace o błędach powierzchni i ich porównanie: omówienie poszczególnych prac, porównanie prac i zakresu ich stosowania. Wnioski w sprawie nowych wzorów na granice błędów.

T. B.

123*    526.53    IGiK

DRAGONETTI A.: Un nuovo metodo di compenzaziione delle triangolazioni e trilaterazioni anulari. Nowa metoda wyrównywania wieńców triangulacji i trilatcracji. Riv. catasto, 1958, A4, t. 13, nr 5, s. 288—299, rys. 3.

Rozpatrzono wyrównanie ścisłe i przybliżone wieńców triangulacji «* fcnilateracji, mając na uwadze zamknięcia poligonów utworzonych z zewnętrznych punktów i boków wieńca. Wyrównanie ścisłe wykonano metodą obserwacji za warunkowan ych.

T. B.

Niniejszy Przegląd Dokumentacyjny zawiera jedynie część analiz dokumentacyjnych publikacji z zakresu geodezji. Pełna dokumentacja ukazuje się w postaci kart dokumentacyjnych, wydawanych przez Centralny Instytut Dokumentacji Naukowo-Technicznej (Warszawa, Al. Niepodległości 188). CIDNT przyjmuje prenumeratę kart dokumentacyjnych, która może obejmować zarówno całą dokumentację naukowo-techniczną jak i oddzielne jej działy lub poszczególne zagadnienia i tematy techniczne. CIDNT wykonuje za zwrotem kosztów fotokopie i mikrofilmy publikacji objętych zarówno przeglądem dokumentacyjnym Jak

i kartami dokumentacyjnymi.

376