2251773391

PR BA REKONSTRUKCJI NATURALNYCH WARUNKÓW 273

W oparciu o szczegółowe porównania fitosocjologiczno-siedliskowe istnieje możliwość teoretycznej rekonstrukcji roślinności, która opanowałaby opisywany płat lessów po ustaniu działalności ludzkiej. W przeciwieństwie do pierwotnej szaty roślinnej taka „potencjalna roślinność naturalna” nie istniała nigdy w rzeczywistości i można ją sobie tylko wyobrazić¹⁰³. Niemal zawsze byłaby ona inna niż pierwotne pokrycie roślinne. Pod wpływem wieloletniej działalności ludzkiej w siedliskach zaszły bowiem nieodwracalne zmiany. Pewne odrębności mogą być w tym zakresie uwarunkowane również różnicami dzisiejszego makroklimatu w stosunku do panującego w zajmującej nas epoce.

Analizując naturalne warunki życia i rozwoju społeczeństw pierwotnych, zasadniczo nie ma potrzeby dążyć do szczegółowego odtworzenia związków czy zespołów roślinnych. W zupełności wystarczające są informacje dotyczące ogólnego charakteru pierwotnej szaty roślinnej. Duże znaczenie ma w związku z tym znajomość roślinności potencjalnej, która jest właśnie wyrazem tego, co może dać określone siedlisko, i równocześnie w ogólnym zarysie dostarcza informacji, czego nie może ono wyprodukować¹⁰⁴.

Po ustaniu działalności człowieka na wysoczyznach lessowych rozwinęłyby się najprawdopodobniej klimaksowe w tym środowisku zbiorowiska dębowo-sosnowego boru mieszanego (Pino-Quercion)¹⁰⁵. Większość pól uprawnych na zboczach dolin i częściowo na wierzchowinie — potencjalnie rzecz biorąc — może ulec wtórnej sukcesji progresywnej w kierunku grondu¹⁰ . Lasy te opanowałyby przypuszczalnie zarówno siedliska lessowe, jak i rędzinowe. Dzisiejsze łąki wilgotne, będące w całości zbiorowiskami zastępczymi, w przypadku ustania ingerencji człowieka szybko przekształciłyby się w lasy olsowe lub łęgowe¹⁰⁷. Podobnie antropogeniczne zespoły polne i ruderalne uległyby ekspansji roślinności drzewiastej. Niektóre ich komponenty weszłyby w skład runa leśnego lub też nielicznych zapewne zespołów murawowych. Występowanie kserotermicznych zarośli i muraw byłoby ograniczone do siedlisk ekstremalnych¹⁰⁸. W innych miejscach ulegałyby one sukcesji w kierunku grondu lub świetlistej dąbrowy¹⁰⁹.

Z powyższych uwag wynika wyraźnie, jak wysoki jest stopień zgodności pomiędzy wnioskami dotyczącymi ogólnej rekonstrukcji szaty roślinnej w interesujących nas okresach a przewidywanym kształtowaniem się roślinności po ustaniu działalności ludzkiej. Tak więc, jakkolwiek żadne dziś występujące (zarówno realnie, jak i ewentualnie potencjalnie) zbiorowisko nie jest identyczne z panującymi dawniej, istnieje pomiędzy nimi pewien stopień podobieństwa, zasadniczo wystarczający, nych z istnieniem na obszarach lessowych tzw. „roślinności stepowej”. Problem ten poruszony zostanie szerzej w dalszej części niniejszych rozważań.

¹⁰³    F u k a r e k, op. cit., s. 128—130.

¹⁰⁴    W ten sposób nie uzyskamy natomiast żadnych danych co do pierwotnego potencjału siedliska. Jest ono bowiem w swej obecnej postaci silnie zniekształcone przede wszystkim na skutek działalności ludzkiej; Fukarek, op. cit., s. 184.

¹⁰⁵    A. S. Kostrowicki, Stosunki biogeograficzne, [w:] Studia geograficzne, s. 159.

¹⁰⁸ A. S. Kostrowicki, op. cit., s. 159.

¹⁰⁷    A. S. Kostrowicki, op. cit., s. 160—161.

¹⁰⁸    A. S. Kostrowicki, op. cit., s. 160.

¹⁰⁹    Cytowana rekonstrukcja roślinności potencjalnej została wykonana dla lessowej, południowo-wschodniej części powiatu pińczowskiego. Według opinii autora prac teren ten „... stanowi najdalej na wschód wysunięty kraniec podokręgu miechowskiego. Charakterystyczna konfiguracja terenu, warunki glebowe i charakter roślinności w tej części powiatu nie różnią się w zupełności od istniejących w miechowskim”; (A. S. Kostrowicki, op. cit., s. 162). Stwierdzenie to w pełni uzasadnia możliwość uogólnienia wykrytych prawidłowości na cały badany obszar.

18

Sprawozdania Archeologiczne, t. XXIII