63136

❖ Metody połowę metody te dają najbardziej miarodajne wyniki, gdyż prowadzone są w naturalnych warunkach, gdzie warstwa wodonośna ma nienaruszoną strukturę, naturalne ciśnienie i temperaturę. Wyniki te charakteryzują cale badane środowisko wód podziemnych.

Jednak wzory służące do obliczania współczynnika filtracji mają charakter przybliżony. Jest tak dlatego, ze w środowisku wód podziemnych rzadko są spełnione wszystkie warunki (jednorodność i izotropowość warstwy wodonośnej, poziome ułożenie czy stała miąższość), które muszą być zachowane przy odpowiednich wzorach.

Dokładność uzyskanych wyników zależy więc od stopnia zbieżności warunków badanego środowiska z założeniami wzoru.

Niejednorodność i anizotropowość ośrodka skalnego związana jest z jego wykształceniem granulometrycznym i litologicznym.

Ośrodek jest niejednorodny, gdy przestrzenny rozkład jego własności wykazuje zróżnicowanie. Gdy różne są własności fizyczne w różnych kierunkach to mówimy o anizotropowości.

Odnosi się to również do cech skal, które decydują o wielkości wspólczyiuiika filtracji. Może być on więc różny w różnych punktach warstwy lub zmieniać się w różnych kierunkach.

Najczęściej stosuje się metodę próbnego pompowania, które przeprowadza się na 3 poziomach dynamicznych przy trzech kolejno wzrastających po sobie wydatkach.

Ilość wody pompowanej na I poziomie ustala się w zależności od wyników pompowania wstępnego, które przeprowadza się po wykonamu otwoni wiertniczego. Ilość ta nie może przekraczać 1/3 zdolności pompy i 1/3 dopuszczalnej przepustowości otwoni, która zależy od długości i średnicy filtra i przepuszczalności warstwy wodonośnej.

Ta dopuszczalna przepustowość to inaczej maksymalny wydatek studni w określonych warunkach hydrogeologicznych i technicznych:

Q max = 7i * d * 1 * V dop d - średnica zewnętrzna filtr [m]

1 - długość części roboczej filtra [m]

Vdop - dopuszczalna prędkość wlotowa wody na filtr

Vk    k (m/s)

wzór Shchtera:    V dop = —

30

Po rozpoczęciu pompowania w odstępach czasu około 10-15 minut przeprowadza się pomiary zwierciadła wody w otworze pompowanym i w piezometrze. Początkowo zwierciadło będzie opadało, ale później te wahania ustaną. Jeśli trzy kolejne pomiary wykażą te same wartości (+/- 1 % błędu), to przyjmuje się że pierwszy poziom dynamiczny został ustalony i od tej chwili pompowanie musi trwać przez 24 h z niezmiennym wydatkiem. Pomiary zwierciadła wody wykonuje się nadal co 60 minut.

P 24 godzinach pompowanie przechodzi na II poziom, gdzie zwiększamy wydatek i powtarzamy procedurę. Na kolejnym III poziomie znów zwiększa się wydatek. Po zakończeniu pompowania nadal wykonuje się pomiary zwierciadła wody aż do momentu gdy wróci ono do stanu statycznego

Wyniki pompowania opracowuje się w formie wykresów.

Wykres stanu zwierciadła charakteryzuje jakościowo przepuszczalność warstwy wodonośnej. Im stromiej wznosi się odcinek krzywej po zakończeniu pompowania tym lepsza jest przepuszczalność i lepsze warunki dopływu wody do otwoni.

Najszybciej, w ciągu kilku, kilkunastu minut wznosi się krzywa w warstwach mających wodę pod