242073923

w „Gryfie Pomorskim”, a przecież działalność ta była bardzo skromna i ograniczona, a do pewnego stopnia nawet iluzoryczna”. „Rawicz” oświadczył kategorycznie, że ani nie był generałem, ani też z Londynu nie otrzymał nominacji na generała. Zresztą z Londynem ani on, ani kierownictwo TOW GP nie miało żadnego kontaktu. Nie otrzymał też nigdy żadnych pieniędzy na działalność konspiracyjną²⁴.

Porucznik Józef Gierszewski, podobnie jak inni jego koledzy, wkrótce po ulokowaniu się w Jastrzębiu Kaszubskim przystąpił do organizowania ludzi ukrywających się w pow. chojnickim. Po nawiązaniu kontaktu z Józefem Damb-kiem włączył się ze swoją grupą do „Gryfa” w maju 1942 r., używając pseudonimów „Major Ryś”, „Szulc”, „Gozdawa”. Początkowo Dambek powierzył mu funkcję komendanta okręgu III TOW GP, obejmującego powiaty: kościer-ski, starogardzki i chojnicki. Dambek znał Józefa Gierszewskiego, znał też jego stopień wojskowy, toteż mianował go Komendantem Naczelnym TOW GP zgodnie ze statutem, który przewidywał, że jeśli do organizacji wstąpi oficer z wyższym stopniem wojskowym, powierza mu się funkcję zajmowaną dotychczas przez niższego stopniem. W maju 1942 r., w czasie narady w Rembienicy, przedstawił zebranym „Rysia” jako Komendanta Naczelnego TOW GP²⁵.

Nowego komendanta naczelnego czekał ogrom pracy organizacyjnej i szkoleniowej. A sytuacja kadrowa w „Gryfie” przedstawiała się tragicznie. Wszystkie drobne grupy leśne były bardzo słabo uzbrojone, przez co praktycznie nie miały żadnych szans w normalnych starciach nawet z niewielkimi patrolami wroga. Każdy oddział gryfowski składał się z kilku, a niekiedy z kilkunastu ludzi i dysponował zwykle kilkoma dobrze zamaskowanymi bunkrami. Dowódcami byli mężczyźni wykazujący inicjatywę i energię, często szeregowcy, a w najlepszym wypadku młodsi podoficerowie. Funkcje dowódcze sprawowali z własnej inicjatywy lub na zasadzie koleżeńskiego porozumienia. Komendantów gmin, powiatów i okręgów mianował komendant naczelny, a praktycznie wiceprezes TOW GP i jednocześnie kierownik głównego urzędu organizacyjnego w jednej osobie - Józef Dambek.

Major „Ryś” zabrał się natychmiast do wykonywania swoich zadań. Według oświadczenia ks. Józefa Wryczy - „Rawicza”²⁶ „Ryś” był bystrzejszy