242074196

- 56

chlebów, kołaczy i groszy. Połowa nazwisk umieszczonych w spisie, istnieje po dzień dzisiejszy w Lutyni. Są to: Bożek, Luk-sza, Hanns-3c, Solich, Twardzik, Rakus, Staniczek, Grzibek,Koczy, Sztwiertnia, Kubatko, Wronka, Malcherek itd.

Zachowała się również aż dotąd stara piosenka, licząca sobie co najmniej 300 lat, zaczynająca się od słów:Po-wiedz mi żoczku miła, tys jest żoczek uczony...

Dawni właściciele Lutyni

Początkowo należała Lutynia do księcia cieszyńskiego. W roku 1365 została sprzedana Paszkowi z Barutswerde / Bo-gumina/. Akt sprzedaży mówi o dwóch Lutyniach , Polskiej i Niemieckiej, to znaczy ze posiada-la dwa gromadzkie prawa., polskie i niemieckie. Późniejszymi właścicielami byli Wilczkowie, Gieraltowscy, Szlikowie, Prazmowie, Taafowie, a od roku 1792 Larischowie z Karwiny. W latach 1477-1528 zalozono znane

I    f

lutynskie stawy, których nazwy noszę dziś jeszcze lany uprawnej roli pozostałej po wysuszeniu stawów: Nierod, Bezdzięk, Trojan, Pilarowski, Powazka, Sadnik. Nierodzki staw miał około 400 ha. Do usypania grobli trzeba było wykopać i wymieść 100000 m3 ziemi. Wszystko to wykonał poddany lud, pracując od rana do wieczora.

Lutynskie rebelie i zbojnictwo

Lutynia Niemiecka /Dolna/, Skrzeczon, Dziecmarowi-ce ń Wierzniowice tworzyły tak zwane lutynskie państwo stanowe. To państewko, a raczej jego poddani, bardzo żywo reagowało na każdy większy ucisk ze strony feudalow. Przyczynę tych zaburzeń bywały zwiększone formy ucisku poddanych, powiększynie dni pańszczyzny, praca od wschodu aż do zachodu słońca o własnym jedzeniu, bezprawne zabieranie sielskich posiadłości, bezwzględne ściąganie dziesię, ciny przez, proboszczów, przymusowe kupowanie piwa i gorzałki u pana itd. Ludzi bito pałkami, łamano kości. Na czeste skargi poddanych do cesarzowej Marii Teresy, cesarzowa iakazaia bić palkę, w miejsce niej poleciła bić żyłą.

Pierwsze zmawianie do rewolucji lutynskich poddanych było w roku 1718.

W roku 1756 poddani czterech wiosek lutyńskiego. państwa stanowego przestblii odrabiać pańszczyzna. 204 rozłożyło się obozem na polach niedaleko pruskiej granicy. Kiedy wysiano przeciw nim wojsko, przekroczyli granicę i założyli obóz