3.3.1
Następstwa zróżnicowanych warunków eksploatacji
Wartość rzeczywistego ciśnienia pary wodnej w powietrzu jest zależna od jego temperatury oraz wilgotności względnej. Z tego faktu wynikają istotne następstwa dla przegród budowlanych rozdzielających różne, pod względem cieplno-wil-gotnościowym, środowiska.
1. Każdej parze wartości temperatury
i wilgotności względnej powietrza odpowiada pewna wartość rzeczywistego ciśnienia pary wodnej.
2. W warunkach zróżnicowanych ciśnień pary wodnej po obydwu stronach przegrody, dochodzi do dyfuzji pary wodnej przez tą przegrodę.
3. Każdej temperaturze odpowiada pewna charakterystyczna wartość ciśnienia stanu nasycenia powietrza parą wodną.
4. Do kondensacji pary wodnej
w przegrodzie lub na jej powierzchni dochodzi wtedy, gdy następuje bezpośrednie zetknięcie powietrza
0 określonej temperaturze
1 wilgotności względnej z materiałem o temperaturze, zwanej temperaturą punktu rosy.
Dyfuzja pary wodnej
Na skutek różnic klimatycznych pomiędzy środowiskiem wewnętrznym i zewnętrznym, dochodzi w zewnętrznych przegrodach budynku do dyfuzji pary wodnej. Dyfuzja jest to przemieszczanie się cząstek pary wodnej w porach materiałów tworzących przegrodę na skutek różnicy ciśnień cząstkowych pary po obydwu stronach tej przegrody. Para wodna przemieszcza się ze środowiska o wyższym ciśnieniu do środowiska o ciśnieniu niższym, —>□ 3.3.1 /6.
Kondensacja pary wodnej
Do kondensacji pary wodnej może do-
■ na wewnętrznej powierzchni ścian zewnętrznych budynku oraz
■ wewnątrz przegrody.
Kondensacja na wewnętrznej powierzchni przegrody
Do kondensacji powierzchniowej pary wodnej na przegrodzie dochodzi wówczas, gdy powietrze stykające się z chłodną powierzchnią jest schładzane poniżej temperatury punktu rosy. Punkt rosy to temperatura, do której należałoby schłodzić wilgotne powietrze, aby rozpoczęła się kondensacja zawartej w nim pary, czyli wilgotność względna była równa 100%. Temperatura punktu rosy T„ zależy od temperatury początkowej i wilgotności względnej powietrza ->□ 3.3.1/7, Sprawdzenie możliwości wystąpienia kondensacji powierzchniowej polega na porównaniu temperatury powierzchni przegrody i temperatury punktu rosy dla powietrza w pomieszczeniu.
Kondensacja wewnątrz przegrody
Para wodna wykrapla się w takim miejscu przegrody, w którym wilgotność względna powietrza w porach materiału osiąga stan nasycenia, <p = 100%. Ponieważ temperatura i ciśnienie pary wodnej ulega zmianie na grubości przegrody, to sprawdzenie czy nie dochodzi do kondensacji wgłębnej w przegrodzie wymaga porównania rozkładów ciśnień rzeczywistego i stanu nasycenia w każdym punkcie przegrody. Metoda ta jest oparta na prawie Fokina-Glasera.
— |
i |
/ |
m | ||||||
// |
// |
// | |||||||
/ |
7/ |
7 | |||||||
/ / |
/ / | ||||||||
// / |
'Łl-L |
/ | |||||||
#1 | |||||||||
■7% |
M | ||||||||
i |
y’/ |
k | |||||||
// |
¥ | ||||||||
/// |
/ | ||||||||
f |
V |
/ | |||||||
- |
//, |
/ |
/ | ||||||
7 | |||||||||
// |
// |
/ | |||||||
i / |
// |
/ | |||||||
m |
77 |
/ | |||||||
/// |
/ / |
// |
^ / | ||||||
_ |
7 / |
V |
/ |
-10 -5 0+5 +10 +15 +20 +25 +30 +35 +40