2455029534

warunki kliniczne, ponieważ omawiane roztwory działają zdecydowanie agresywniej na druty ortodontyczne niż ślina naturalna (47). Obecnie nie zsyntetyzowano śliny sztucznej, która posiadałaby takie same właściwości fizyko - chemiczne jak ślina naturalna, której skład pod wpływem licznych bodźców podlega ustawicznej zmianie (48). Badania przeprowadzone przez Duffo i Castillo (49) oraz Queiroz i wsp. (50) wykazały, że podatność na korozję stopów dentystycznych umieszczonych w różnych pod względem składu chemicznego roztworach śliny sztucznej jest wyższa, niż ma to miejsce w przypadku śliny naturalnej.

Ziębowicz i wsp. (51) badali odporność korozyjną różnych pod względem składu chemicznego drutów ortodontycznych (Cr-Co, Ni-Ti, Cu-Ni-Ti) przed oraz po 14 miesięcznej ekspozycji w roztworze sztucznej śliny. Pomiary parametrów korozyjnych takich jak gęstość prądu korozyjnego (Icorr) oraz opór polaryzacyjny (Rp) wykonanych metodą nachylenia linii Tafela wykazały, że omawiane parametry przed oraz po ekspozycji w roztworze śliny sztucznej były podobne, co świadczy o ich zadawalającej odporności na korozję.

Iyothikiran i wsp. (52) wykonali badania nad siłą oraz jakością doczołowego połączenia drutów ortodontycznych wykonanych ze stopów chromowo - niklowych, chromowo - kobaltowych i stali nierdzewnej oraz tych drutów połączonych z pierścieniami ortodontycznymi ze stali nierdzewnej. Uzyskane wyniki wykazały, że w przypadku połączeń doczołowych brak jest istotnej statystycznie różnicy pomiędzy drutami chromowo - niklowymi i chromowo - kobaltowymi, natomiast istotne różnice mają miejsce w przypadku drutów chromowo - kobaltowych i wykonanych ze stali nierdzewnej. Autorzy stwierdzili jednocześnie, że przegrzanie pierścieni ortodontycznych wykonanych ze stali nierdzewnej podczas ich lutowania z elementami drucianymi obniża wytrzymałość wykonanego połączenia, zwiększając tym samym ryzyko jego pęknięcia.

12